Ιθάκη μου λατρεμένη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ιθάκη μου λατρεμένη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ιθάκη μου λατρεμένη</b><p>Δημιουργός: ODNA, <i>Νάσος</i><p><i> Λοιπόν.. πρώτα απ'ολα.. θα ήθελα να πω πως το ποιήμα γράφτηκε μέσα σε περίπου 4 5 ώρες. Ήταν αρκετά δύσκολη και επίπονη η διαδικασία αλλα πιστεύω πως άξιζε τον κόπο γιατι όταν γράφεις κάτι που σε εκφράζει, νιώθεις μια εσωτερική αγγαλίαση που αξίζει όλο το</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ταξιδεύω ακόμα καιρό, ταξιδεύω ακόμα καιρό<br />
μα φίλε μου πολυταξιδεμένε ακόμα την Ιθάκη να δω<br />
μα μόνο τέρατα και άγρια μα σύναμα και βόρβορα πλήθη<br />
αυτοί που με δίδαξαν να πολέμαω μου μάθαν τι σημαίνουν 17 μύθοι<br />
και ο Οδυσσέας με θυμάται, είχα παίξει ενα στοίχημα ρε συ<br />
αν θα ξεχάσω εσένα πρώτος ή αν θα με ξεχάσεις εσύ<br />
κραδαίνω της σιωπής το μοναδικό σπαθί και ακούγεται πολεμική ιαχή<br />
ταξιδεύω με την ψυχή μου στην χώρα των Κικόνων<br />
αυτών που το μάθημα το κάναν πάθημα και δίδαξαν την εγκράτεια<br />
τον τρόμο που μάθαν οι σύντροφοι με τα ίδια τους τα μάτια<br />
μα σώθηκε μονάχα ένας μα αναμεσά τους κανένας προστάτης της πένας<br />
μα κανείς δεν μου χάρισε πολύτιμο κουράγιο σαν τον Μάρωνα τον προστάτη<br />
μα όλοι αποδείχτηκαν πως μου πρόσφεραν απλόχερα μια καλοδουλεμένη απάτη<br />
και ακόμα ζω και ταξιδεύω και κοιτάω τον ουράνο και κάνω πιο πέρα<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Το όνειρο το ξέχασα απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να χαράζει<br />
και μετά την καταιγίδα ξέχνα το αδερφέ, τίποτα ίσως να μην κοπάζει<br />
στην νήσο των Λωτοφάγων ξέχασα την ομορφιά σου και άφησες την καρδιά σου<br />
μας είπαν πως την έριξες εκεί επίτηδες γιατι φοβόσουν την ματιά σου<br />
μην ξεχνάς τον σκόπο σου μαχητή της ιδεάς, υπερασπιστή της της Ιθάκης<br />
τα λόγια σου τα μελιστάλαχτα τα μάθαν πολλοι μα εσυ χωρίς να θέλεις τα άφησες εκει<br />
τώρα πια δυστυχώς έχεις σαν φόντο την πρώην πατρίδα και τον σκοπό σου<br />
μα αν θέλεις πια να ησυχάσεις, ξεχασέ το , πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου<br />
να μην λησμονήσεις αυτά που ήθελές να κάνεις πράξη, να μην φοβάσαι<br />
και ύστερα απο αυτά πίστεψε με μαχητή, ο ίδιος θα σαι μα καλύτερος θα σαι<br />
προσωρινό ή μόνιμο ευτύχημα των λώτοφαγων ο λωτος, μια ηλιαχτιδά στην σκοτεινιά<br />
μην την πιστέψεις και πιο πέρα αγναντέψεις και πάση ίδεα για την ψεύτικη ηρεμία χάσε<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Μα στο κόσμο των ανθρώπων, κυριάρχει ο πόνος και η αλόγιστη βία<br />
πέθαναν οι ιδέες και η αλήθεια και υπάρχει μόνο μια τεράστια αηδία<br />
φυτρώνουν στα χωράφια των ανθρώπων αλλαγμένα τρόφιμα και σιτάρι<br />
απο τα καταραμένα μέρη που οι μόνοφθαλμοι άνθρωποι ζούσαν, την αγάπη οι θεοι είχαν πάρει<br />
ο άνθρωπος αγαπάει τον εαυτό του και οχι το συνάνθρωπό του<br />
ό,τι είναι δικό μου μήπως είναι και δικο του, αλλα ξεχάσε το μυστικό του<br />
σαν φτάνεις στο άγνωστο το μέρος άνθρωπε μου αγαπημένε<br />
απτην μοίρα σάμπως είσαι πιθανότατα βαρέως χτυπημένε<br />
να μην τρέφεσαι με τα περασμένα, να μην αδράξεις αυτο που σου μεινε πριν απο σένα<br />
με την θάλασσα, γιός του Ποσειδώνα τα μάτια μου σαλέυουν και νιώθω πόνο<br />
μέσα στην σπηλιά ζει ο άρχοντας του μέρους, με αφήσαν εκει και θέλω χρόνο<br />
το άγνωστο να μην πλησιάζεις χωρίς να δειλιάζεις και την μοίρα να μην πειράζεις<br />
πολλές φήμες σε περικύκλωσαν απ'τον γνωστό Πολύφημο και το κοπάδι του<br />
ώρες ώρες τον θαυμάζεις και ψάχνεις μέσα στην ψυχή σου το πολύτιμο χάδι του<br />
να επικαλείσαι τον θαυμαστό τον Ξένιο Δια και να ζητάς την ευλογία του<br />
ξένε μην φοβάσαι σίγα σιγά θα καταλάβεις την πολύτιμη σημασία του<br />
αρκεί να μην κομπάζεις με το όνομα σου, να κρύβεις την ουσία σου<br />
να λες άλλα αντι άλλων με την σημασία των εύμορφων και των αληθινών<br />
και σαν χαθούν τα κομμάτια σου, που τόσο αγαπούσες και συμπαθούσες<br />
να μην πέσεις σε κομμό, κράτα τον εαυτό σου πρέπει να αντισταθείς<br />
οταν παραμείνεις στην σπηλιά με τον άρχοντα της πανύψηλης γής<br />
να μην φοβηθείς, να πειστείς πως πρέπει να μυηθείς στην πνευματική ισχύ<br />
ο στόχος είναι αληθινός δεν πρέπει να χάσεις την αληθινή ψυχή<br />
θα φτιάξεις το υπέρτατο το όπλο και θα χτυπήσεις την ουσία<br />
τύφλωση στην τυφλή βία που πρεσβεύει η παρούσα εξουσία<br />
μα δεν θα σε σώσει μόνο ένας, ο κανένας θα σώσεις τον εαυτό σου<br />
αν ακολουθήσει και η καρδιά τον πολυμήχανο μαγευτικό χορό σου<br />
και σαν έρθει η ώρα να αποχωρήσεις, εκει που αποφάσισες την επανάσταση να σβήσεις<br />
να κρύψεις το εγω σου και να μην μιλήσεις, ίσως και να θες να αρχίσεις<br />
και όταν πια ξεφύγεις και θελήσεις να μιλήσεις για την ημέρα<br />
περίμενε ώσπου να μυρίσεις της πατρίδας τον πολυπόθητο και ήσυχο αέρα<br />
ο Διας δεν δέχτηκε την θυσία και σείστηκε η μορφή σου, σαλεύει η φωνή σου<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Στις θάλασσες το κόσμου χιλιάδες πράγματα σπρώχνουν την υπαρξή σου<br />
απο τον αηρ, οπου άρχισε η επουράνια και επίγεια μορφή σου<br />
στο νησί του Αιόλου να ζητήσεις να σου δώσουν ενα σακί με τον αέρα<br />
και να αμολήσεις τον ισχυρό, τον τυχερό τον Ζέφυρο των ανέμων τον πατέρα<br />
θα φτάσεις στην Ιθάκη αργοπορημένος και ίσως λιγάκι πονεμένος<br />
μα πρόσεχε φιλε, σύντροφε μου μην σε παρασύρει το άχρηστο και θλιμένο μένος<br />
και καταλήξουν τα κομμάτια απο την καρδιά σου να ψάχνουν για πλούτη και χρυσάφι<br />
θα ναι της τύχης σου οι φρεσκοχτισμένοι και φρεσκοχαραγμένοι μυθικοί τάφοι<br />
μα αν συμβεί αυτο, τα πράγματα μην τα αφήσεις, μην τυχόν και τα παρατήσεις<br />
θα θελήσεις να σε μισήσεις και να παραπατήσεις ίσως και να σβήσεις<br />
σύντομα θα βρείς το κουράγιο να ξεκινήσεις πάλι και να προχωρήσεις στην ζωή<br />
μην σε φοβήσει το μίσος κάποιων αλλότριων που τον όρκο στον Ξένιο Δία έριξαν στην γή<br />
να τους αγνοήσεις και πίσω στο καράβι να γυρίσεις, εκει που αρχίσες ίσως να καταλήξεις<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Όταν φτάσεις στου τάξιδιου σου την μέσαια στάση, το νησί των Λαιστρυγόνων<br />
αυτών που ήταν των σημερινών εξαγριωμένων πλήθων, πρόγονοι των απογόνων<br />
να προσέχεις να σχεδιάζεις και να μαθαίνεις απ'τα μεγάλα και ισχυρά λάθη<br />
και ίσως μια μέρα να θυμηθείς οτι γλίτωσες απο πολλα και δύσβασταχτα πάθη<br />
Ο Αντιφάτης αν σε πιάσει και ταχέως πάει να σε καταβροχθίσει<br />
εσυ να μην πλησιάσεις ίσως και να σε αφήσει, ίσως και οχι μα δεν είναι φταίχτες τα μίση<br />
εξαγριωμένα φερέφωνα του Αντιφάτη και της ζωής σου να μην τους επιτρέψεις να παρουν την πόλη<br />
δυστυχία μεγάλη και ίσως μεγαλύτερη απ'αυτην που έφεραν οι αθώοι ανέμοι που ήταν καθαροί και ιεροί<br />
45 περίπου κομμάτια απ'την καρδιά σου ίσως να φύγουν και να μαραθεί το λουλούδι σου<br />
κράτα γέρα και μην χάσεις την εμπιστοσύνη στον δαίμωνα, το έμπιστο αγγελούδι σου<br />
κατώτερη θεότητα, μα όντας μια οντότητα ζει μέσα στην απλότητα και ξέρει τι πάει να πει ισχύς<br />
και σαν φεύγεις απο τον Λαιστρυγόνων την νήσο, την πατρίδα του Λαμού, να ξέρεις οτι είναι θλίψη εποχής<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Κόρη της Πέρσης και του Ηλίου, η Κίρκη που σε παρασέρνει<br />
αυτή που την αλλάγη στο εξωτερικό σου με μάγεια φέρνει<br />
εικόνες λιγοστές αν μείνεις εκεί θα ξεχαστείς και θες να μείνεις για πάντα στην Αία<br />
ξύπνα καρδιά μου, σε περιμένει η Ιθάκη για πάντα και χρειάζεται Η ΨΥΧΗ παρέα<br />
να παραμείνεις υποψιασμένος σαν τον ήρωα τον Ευρύλοχο και σαν τον Ερμή τον αγγελιοφόρο<br />
γιατι αν δεν το κάνεις θα πληρώνεις για πάντα τον επιθανάτιο βόρβορο φόρο<br />
με ζωωδη ενστικτά και φαίες ιδέες δίχως βάσεις και επιθυμίες μόνο αγανάκτηση<br />
εαν παγιδευτείς ίσως αργήσει η πολυπόθητη και αναμενόμενη ανάσταση<br />
να μην παραμείνεις εκει να μην παγιδευτείς στα ξένα και βάρβαρα έθιμα<br />
στα όμορφα διακοσμητικά στοιχεία και στο ρομαντικό και σαγηνευτικό χαίδεμα<br />
η Κίρκη θέλει το κακό σου δίχως την αδειά σου και αν καταλάβεις το τι θες<br />
πρόσεχε να μην καταλήξεις σαν το πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα, τον Αλπήνορα<br />
θα φύγεις απο κει, θα αποχωρήσεις δίχως τις επιθανάτιες και επικήδειες ιαχές<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Στο πηχτό σκοτάδι να θυμάσαι πως υπάρχει πάντα ελπίδα<br />
ηρέμησε αδερφέ πλησιάζει το τέλος, θα σωπάσει η καταιγίδα<br />
να ανοίξεις βαθυ λάκο στην ζωή σου και να προσφέρεις χοές<br />
ίσα ίσα να ναι αρκετές για να βγούν οι διψασμένες ψυχές<br />
Ελπήνορα να μην φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά και θα ζείς για πάντα στις ψυχές μας<br />
για τους χαμένους φίλους και συντρόφους πάντα θα ζουν οι φωνές μας<br />
και ο μαντής Τειρεσίας, το προφήτεψε και είδε το μέλλον και την σημασία<br />
η επιστροφή στην πατρίδα έχει μονάχα μεγάλη αξία αν κρατήσεις την προφητεία<br />
Οδυσσευ!<br />
Μάθε απο τον Αχιλλέα, η ταπεινότητα φέρνει τεράστια μεγαλεία<br />
και καλύτερα να είσαι υπερήφανος φτωχός και περηφανός της γης αγαπητικός<br />
παρα ήρωας και πλούσιος μα της αδικίας και της βιας έρωτας αληθινός<br />
Οδυσσευ!<br />
Και αν είσαι πατέρας να σκέφτεσε τον περήφανο τον Νεοπτόλεμο<br />
που τιμήθηκε με τα ανδραγαθήματα του στον Τρωικό πόλεμο<br />
και αν αποχωρήσει η ψυχή σου χαρούμενη και υπερήφανη<br />
να ξέρεις τότε οτι δεν θα μπορέσουν να σε μπλέξουν σε πλεκτάνη<br />
καταραμένη Κλυταιμνήστρα, κόρη των απατεώνων και πειρατών που ψάχναν για λιμάνι<br />
Οδυσσευ!<br />
Να μην δίνεις το ίδιο σου το αίμα, να μην πουλάς τον γόνο της ψυχής σου<br />
σαν τον Τάνταλο τον ταπεινό που έδωσε τον γιο του στους θεους της γης σου<br />
να σαι περήφανος για σένα, να μην χρησιμοποιείς κόλπα για να ζήσεις<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Να ηρεμήσεις... αν θελήσεις.. να προχωρήσεις... και να με αναζητήσεις<br />
<br />
Να ηρεμήσεις... αν δεν με κρύψεις.. να αγαπήσεις.. και να με ερωτευτείς<br />
<br />
Στην σιωπή των μονομάχων να με θυμηθείς και αν παραπάτησες Οδυσσέα<br />
μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις αν τρομάζεις να σηκώσεις πιο ψηλά, πιο καλά την σημαία<br />
τα χρυσάφια του ταξιδιού να τα φυλάς καλά και να μην αλλάζεις<br />
τα εσώψυχα σου στην συντροφιά σου να τα βγάζεις<br />
<br />
Και όταν φτάσεις στις περίφημες Σειρήνες να θυμήθεις τους καλούς σου φίλους<br />
αυτούς που σαν τον Κέρβερο που φρουρούσε τον ʼδη, τους πιο πιστους σου σκύλους<br />
να σε φυλάνε απ'τα κακά και τα άσχημα και να ξέρουνε για σένα και να διηγηθούνε τι έλεγε η δικιά σου πένα<br />
αμα φύγεις και σε φάνε τα βάρβαρα στοιχεία του κάτω κόσμου και του αγνώστου σε σένα<br />
<br />
ΟΔΥΣΣΕΑ! Πρόσεχε τα μονοπάτια της θαλάσσης<br />
ΟΔΥΣΣΕΑ! Πρόσεχε μην χαθείς και τίποτα δεν θα πάθεις<br />
ΟΔΥΣΣΕΑ! Τα λόγια που σε ακολουθούνε είναι μπερδεμένα<br />
<br />
ΟΔΥΣΣΕΑ! Η Σκύλα και Η Χάρυβδη θυμίζουν την ζωή σου, τους Βρυκόλακες<br />
<br />
Και να θυμάσαι πάντα, Οδυσσέα ο πλεονασμός είναι λάθος<br />
αισθήματα όπως το αρχέγονο και αχαλίνωτο πάθος<br />
τα βόδια του Ηλίου, τα έσφαξαν και το μαθε η Λαμπετω και πεθάναν οι συντρόφοι<br />
Μεγάλε Δια, μέγιστε πατέρα και Ήρα μητέρα των ανθρώπων<br />
των αρχαίων και ύψιστων θυσιών και των τρόπων<br />
<br />
Χτυπημένος, Λαβωμένος, Πληγωμένος, Χαμένος... Χαμένος στην χώρα του πουθένα<br />
θα επιστρέψεις στην Ιθάκη με την μοναδική βοήθεια.. την πένα.<br />
<br />
Οδυσσέα.. εκει εισαι..<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2006</td><td valign=top></td></table><br />