Χρονικό 2

Δημιουργός: Ηλίας Πολίτης

Της μνήμης παιδομάζωμα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]Όταν η πόλη συναντάει τη νύχτα
Τότε οι μνήμες βγαίνουν βόλτα για πλιάτσικο
Δίπλα από τα μεγάλα κτήρια

Ανεβαίνω την Λεωφόρο Αλεξάνδρας
Στο ύψος του ζαχαροπλαστείου «Σόνια»
Ήταν κάποτε το μαρμαράδικο του Παππού μου
Και το πρώτο σπίτι της μητέρας μου.

Την βλέπω ακόμη να γδέρνει
Τα τρυφερά της γονατάκια
Με το παιχνίδι της πίσω
στον κήπο με τα πέντε της αδέλφια
όσα πρόλαβε να γνωρίσει

Άλλα πέθαναν στις κακουχίες του πολέμου
Κάποιοι άλλοι αντάρτες στα βουνά , κρύβονταν
Για της δική τους λευτεριά
Αδερφός τον αδερφό ίσως σκότωσε
Κανείς δεν ξέρει,. ίσως δεν γεννήθηκαν ποτέ..

Άλλα χάθηκαν σε ένα πρωτόγονο νοσοκομείο βρεφών
Δύσκολες εποχές περιγράφουν τα κύτταρά μου
Φωνές που θέλουν να πουν τη δική του αλήθεια,

Προσπαθώ να φωτογραφήσω εκείνες τις στιγμές
Μέσα από τα λόγια και τις ιστορίες που ακούω από μικρός
Δύσκολο πολύ και ψυχοφθόρο, το ταξίδι στο χρόνο

Σκέφτομαι ότι αυτό το κομμάτι γης ,ίσως και να μου ανήκει
Εδώ ίσως είναι θαμμένες οι αναμνήσεις
Κάτω από το μεγάλο κτήριο
μιας γερασμένης πολύόροφης πολυκατοικίας
Τα όνειρα ,η ταινία μιας ολόκληρης γενιάς ..

“Για ένα τσουβάλι ρύζι μας τα πήρανε όλα παιδί μου
Ξεριζωθήκαμε από τον τόπο μας
Ήρθαμε σε ξένη γη, γιατί έπρεπε να επιβιώσουμε
Κι εδώ μας βρήκε πάλι ο πόλεμος
Και αυτό το τσουβάλι έπρεπε να το ξαναγοράσουμε
Για να επιβιώσουμε ξανά…”

Η οικογενειακή μερίδα του παππού μου του συνονόματου
Είναι στη Μύκονο, πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη
Βρήκε απάγκιο σε αυτό το νησί
Που τότε δεν θύμιζε σε τίποτα τον κοσμοπολίτικο τόπο του σήμερα…

Έμαθε την τέχνη του μαρμαρά και αργότερα του γλύπτη
Ήρθε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή και την κατάφερε
Μέχρι που ήρθε ο πόλεμος του '40
Πρόλαβε και φιλοτέχνησε κάποια έργα επί παραγγελία
Ένα από αυτά, ένα άγαλμα του Βενιζέλου
Που βρίσκεται κάπου στην Κρήτη

Ξακουστός στην εποχή του
Αυτός και η οικογένειά του.
Εκείνοι έμειναν πίσω και ρίζωσαν
Θεμελίωσαν την ύπαρξή τους
Μα η φαμίλια χάθηκε από βορά μέχρι νότο,
από ανατολή μέχρι δύση
Άλλοι τα κατάφεραν ,άλλοι όχι.
Γι αυτούς που χάθηκαν στις δίνες του χρόνου
Κανείς δεν άκουσε ξανά τίποτα, δεν έχω ιστορία να σας πω
Ένας κόκκος άμμου ήταν και τους πήρε το κύμα…

"Σ' ευχαριστώ μνήμη μου
Εσύ είσαι τα παιδικά παιχνίδια που τα φυλάμε ακόμα
στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς,
σαν επτασφράγιστο μυστικό,
εσύ είσαι η χαμένη μας αθωότητα
στα μάτια ενός μεγάλου παιδιού

Σε περιμένω να μου στείλεις το νέο σου γράμμα
Στο καινούργιο παιδομάζωμα του ρίγους…."

[U]www.eliaspolitis.gr[/I][/B][/U]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2006