Νταλκάς Ηγούμενος

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες του κρανίου τη Μονή,
οι καλογέροι μου καημοί,
επανεκλέξανε αγάπη μου ηγούμενο,
κείνονε το βαρύ νταλκά,
πού 'χω για σε, από παλιά
κι ίσως γι' αυτό δε 'ναι το ύφος μου χαρούμενο..

Γιατί, μ' ανέθεσε σα πρώτο διακόνημα,
να επιλέξω τα πιο κόσμια και φρόνιμα,
απ' τα στιχάκια που για σένα είχα γράψει
και τ' άλλα, τ' άσεμνα,-μου είπε- θα τα κάψει..



Έκαν' ο νους υποταγή
κι έτσι με φως ένα κερί,
γυρνά τις νύχτες στου κρανίου τα υπόγεια
και ότι άσεμνο βρεθεί,
πού 'χε για πάρτη σου γραφτεί,
καταδικάζεται σ' αφάνεια ισόβια..

Χαθήκαν έτσι δυστυχώς, πολλά τροπάρια
και δερματόδετα ωραία συναξάρια,
π' όλα για σένανε γιαβρί μου τά 'χα γράψει
και για το λάγνο σου κορμί, που κάνει θραύση..



Χθες, που του πήγα τον καφέ,
μου είπε : "-Πρέπει αδελφέ,
νά βρεις και κείνο το σαπρόν απολυτίκιον,
που είχες γράψει στο στρατό
και εξυμνούσες το γλουτό,
της δεσποινίδος, όταν ήτο εις το λύκειον !.."

"-Δεν ξέρω άγιε μου ηγούμενε που τ' άφησα !.."
του είπα ψέματα μωρό μου και αμάρτησα,
μα το κατάλαβε και μού βαλε κανόνα,
μπάμιες νερόβραστες, να τρώω το χειμώνα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2015