στον κόσμο τα λόγια μου σφεντόνησα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

γυρεύω απεγνωσμένα τη γλώσσα να μιλήσω
την αδιαίρετη σιωπή ίσως μπορέσω κι εξηγήσω
όσα έμειναν στη μέση θέλω ν'αποτελειώσω
τα σκόρπια γύρω μου κι εντός μου να ενώσω

«μα εσύ μ'ένα σταυρό στα λεύτερα του ώμου
τρεκλίζοντας βαδίζεις στο κριπίδωμα του δρόμου
άπλερος με ψεγάδι και κάποτε δειλός
ξοδιασμένος και θαρρείς πως είσαι και θεός»

έτσι είπε μιά φωνή μα σώπασε και πάλι
ποιος ήτανε δεν είδα πρόσωπο ούτε το κεφάλι
μες απο τόσες τυχαίες μου βλαστημιές
δεν ξεχώρισα,το γέλιο του ήτανε ημιτελές

«κόβεις τον πόνο σε κραυγές κι έξω τον αραδιάζεις
τον βατεύεις με ηδονές κι ελόου σου αναγαλλιάζεις
άντρας κι αν ήσουν κάποτε τώρα πιά δεν λογιέσαι
δεν είσαι για κατάρες μήτε για να ξομολογιέσαι»

άϊ ο καψόμοιρος του θεού με κτύπησε λιθάρι
δεν πέφτω μα στα πάτερμά του μ'έχει για χτικιάρη
μαζί μου κι αν οργίζεται κι όλο με λέει μαγκούφη
και τι φελά τ'άγιο κρασί σαν είμαι κλωτσοσκούφι

«τι λές και πως τα λές κι γλώσσα σου τραυλίζει
το ξέρεις και το ξέρω σ'ονόμασε τατσίζη
με τα τσαλίμια σου δε σβήνεται η φουσκωμένη οργή
γυρνάει,γυρνάει το αλακάτι που ποτίζει την σιωπή»

πρόστυχη η ζωή ,μαγκεύω να μερέψω και το σώμα
τι να το κάνω,μα δεν έφτασε η συντέλεια μου ακόμα
μέσα στις φούχτες μου τα σπλάχνα του ήλιου θα κρατάω
στον κόσμο τα λόγια μου σφεντόνησα και δεν τα παρατάω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2015