Απαλλακτικό βούλευμα

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Τίποτα το ιδιαίτερο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Από τις ματωμένες μάχες,
μεταξύ φίλων κι εχθρών,
απ’ τα μουντά πρωινά,
που βρέχει αδιάκοπα
κι εγώ -άλλη μια φορά-
δεν μπορώ ν’ απολαύσω.

Απ’ όλη την άτολμη δόξα,
το παλάτι, τους αυλικούς,
τα καραμελωμένα νέφη,
τις δρασκελιές επί χάρτου,
που αφέθηκαν στο έλεος του.
Από την τύχη κι απ’ την ατυχία.

Από την μάνα που εκλιπαρεί,
την κόρη που διστάζει,
τον γιο που ντράπηκε,
τον πατέρα που χάθηκε,
από την ύλη και το άυλο,
από την ύπαρξη, τον χαμό.

Από τις μέρες που δεν έφυγαν.
Από τις μέρες που δεν ήρθαν.
Από κάθε ζαλισμένο έρωτα.
Κάθε παράφρονα χωρισμό.
Κάθε διάσταση, κάθε κενό.
Κάθε μικρό ή μεγάλο ουρανό.

Κοιτώ εντός.
Ξεχνώ εντός.

Να ήμουν ένας άλλος.
Να είχα ζήσει αλλιώς.

Απ’ τα γεννήματα του χάους,
αναζητώ πιστά την ανηφόρα.

Χάνω την μάχη.
Εντάσσομαι.
Συντάσσομαι.
Απαλλάσσομαι.
Θα κερδίσω την σιωπή,
-μια μέρα σαν κι αυτή-
και, ίσως, την μοναξιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2015