ψευδοκόσμημα του Θαρν

Δημιουργός: ριχάρδος λεπίδας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κεφάλαιο πρώτο.




Στην είσοδο του κτιρίου, ένας ώριμος άνδρας ακαθόριστης ηλικίας
περίμενε τον Λεπίδα. Ο Ζ υπήρξε για καιρό κορυφαίο στέλεχος της Ε.Υ.Π.
και εκπαιδευτής στη Λέσχη Μεσαιωνικών όπλων.
Ήταν ο άνθρωπος που εντόπισε τον μικρό Ριχάρδο Λεπίδα να περιφέρεται
με ένα καστόρινο παλτό στους δρόμους της Αθήνας , και μέσα από τη Λέσχη
Μεσαιωνικών Όπλων τον στρατολόγησε στην μυστική υπηρεσία.
Παρότι δεν ήταν το ίδιο ακμαίος και ευλύγιστος με τότε, που αρχηγός πληρώματος
σε ένα τανκ στην Κορέα εφορμούσε στις γραμμές του εχθρού, διατηρούσε τέλεια
για τα χρόνια του τη φυσική του κατάσταση. Προ πολλού συνταξιοδοτημένος,
μπορούσες εύκολα να τον φανταστείς, ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ μπροστά
στον υπολογιστή, να παριστάνει σε κάποιο τσατ τον πιλότο στις κουρασμένες κυρίες.
Ο Ζ ένιωθε τον Λεπίδα σαν γιο του- τον γιο που δεν απέκτησε ποτέ. Κάθε φορά
που ο κύριος Κέιτο καλούσε τον Ριχάρδο Λεπίδα στο εργαστήριό του για άλλη μια
αποστολή στην Διάσταση Χ, ο Ζ αισθανόταν από την αγωνία ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Ωστόσο, υπερίσχυε το χρέος απέναντι στην πατρίδα, και αυτό τον βοηθούσε να
διατηρεί μια φαινομενική ηρεμία.
Έσφιξαν τα χέρια.
-Φαίνεσαι κάπως ταλαιπωρημένος Ριχάρδε, είπε ο Ζ.
Ο Λεπίδας του εξήγησε τα προβλήματά του με τη Ζωή καθώς προχωρούσαν προς τους
υπερσύγχρονους ανελκυστήρες του Πύργου της Αθήνας.
-Αυτά είναι αναμενόμενα στη δουλειά μας, δήλωσε ο Ζ. Στην Ε.Υ.Π. πάντα αποφεύγαμε
να αντιπαρατεθούμε με πονεμένες γυναίκες. Θυμάμαι κάποτε που η υπηρεσία, μου
είχε αναθέσει να εκφωνήσω τον επικήδειο ενός συνάδελφου ταγματάρχη. Στο τέλος
του λόγου μου, ανάμεσα σε άλλα είπα: ‘’Αυτή η σημαία ας τον σκεπάζει αιώνια’’. Όταν
όμως έφτασε η στιγμή της ταφής, που η σημαία αφαιρείται από το φέρετρο, η γυναίκα
του όρμησε φωνάζοντας: ‘’ Μην τη βγάζετε, αφήστε την να τον σκεπάζει αιώνια’’. Τότε
παρενέβην φωνάζοντας κι εγώ: ‘’ ‘Όχι αιώνια, μόνο προσωρινά μπορεί να τον σκεπάζει’’,
με αποτέλεσμα να δεχτώ βροχή χτυπημάτων. Διότι βεβαίως, δεν ήταν επιτρεπτό να ταφεί
η σημαία μαζί με το μακαρίτη, παρά μόνο ιδεατά να βρίσκεται αυτός κάτω από την αιώνια
σκέπη της- αλλά η χήρα του παρεξήγησε.
-Πολύ χρήσιμα όλα αυτά κύριε, θα τα θυμάμαι, είπε ο Ριχάρδος Λεπίδας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2015