Διαβηκαν μερες στοργής και παρρησίας

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Αφιερωμενο με σεβασμό στην ογδονταχρονη μητέρα της φιλης μου Δήμητρας. Που με αγκάλιασε με αγάπη τα τελευταία τρία χρόνια που πενθουσα. Άξια να λέγεται άνθρωπος του Θεού.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο βλέμμα αγάπης της Γιωργιας
Μέρες μεγάλης ευσπλαχνιας
Όταν στο σπίτι της διαβεις
Χαρά θα βρεις,θ αναπαυθεις

Με κουταλάκι σε ταιζει
Και τη ψυχουλα σου γεμίζει
Τα χέρια της δυό φυλαχτά
Σε ρενουν με μυρωδικά

Κι είναι ή γλώσσα της αγία
Και ή καρδιά της Παναγία
Για όλους θέλει το καλό
Γι αυτο μιλεί με το Θεό

Όταν τη βλέπω Κυριακή
Είν ή δικιά μου ή γιορτή
Κουκούλι είν το σπιτικό της
Λόγια ζεστά όλο το βιος της

Διαβηκαν μέρες στοργής και παρρησίας
Στης μάνας,της κυρά Γιωργιας
Κι αλαφρυνε ο πόνος όλος
Βαρύς για μένα τούτος χρόνος

Τη σκέφτομαι με τρυφεραδα
Είναι ή μαμά,είν ή Ελλάδα
Ευγνωμοσύνη της χρωστώ
Τη θέλω δίπλα στο Χριστό

Μέρες μακριές να τις διαβεί
Αγάπη,να βρει στη πηγή
Στου Παραδείσου,μονοπάτια
Όταν διαβεί,θα' χει παλάτια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2015