κόσμος

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το : ΄Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

‘Κόσμος’.

Γυμνός στον δρόμο του μετά,
χωρίς αποσκευές,
με μιάς προσμονής ακαθόριστη θλίψη,
έζησα, αγαπημένη, τόσους αποχαιρετισμούς
στα ψυχοσάββατα του ξωκκλησιού των αναμνήσεων,
ψιθύρους ακούγοντας και φωνές,
στο κανάλι που άνοιξε ο καιρός
κι’ένα γλυκόπικρο τραγούδι
για τον καημό του έρωτα..
και του θανάτου..

Στο δάσος με τις καστανιές,
όπου αέναα, με φως, πλέκουν οι αιώνες
τον ιστό του σκοταδιού
κι’αρχαίες Σιβύλλες με ξέπλεκα μαλλιά
κραυγάζουν : -Έζησαν μόνο όσοι
στο σκοτεινό του έρωτα ποτάμι μπήκαν!
ακούω την ήσυχη βροχή να θρηνεί:
-Χάθηκαν..χάθηκαν κι’όσοι μπήκαν!

Μισοκαμμένο απ’τις τόσες πυρκαγιές
ρούχο η ζωή μου, αγαπημένη,
και τ’άπλωσα στης θύμησής σου τον ήλιο,
να στεγνώσει..

Πέρα, μακρυά, αντροκαλειέται, ακούω,
ο βορηάς με τον νοτιά..
κι’ο ζέφυρος λέει στον απηλιώτη:
-Αχ! ήρθε πάλι άνοιξη κι’αυτοί μείνανε
στον χειμώνα!

Πέρα, μακρυά στην νύχτα,
καπετάνιος νεκρός, με τυφλούς οπτήρες
και σβηστά πλοϊκά, ταξειδεύει την ελπίδα…

Το καράβι του λέγεται ΄Κόσμος’..
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2015