Ντιζέλ

Δημιουργός: kantadoros, Ο Ντέλης που δε μιλά ποτέ

notre propre guerre

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Diesel

Πηδούσες μέσ' από τις φλόγες
για να χορτάσεις ένα χάδι
κι όταν ξετρύπωνες τις δρόγες
σου 'δινε κάποιο παξιμάδι.

Τον αγαπούσες δίχως άλλο
ήταν ο φίλος κι ο θεός σου
στα μάτια μέσα τον κοιτούσες
το σήμα του είχες στο λαιμό σου.

Χρόνια σου μάθαινε τις λέξεις
τι κρίμα μόνο, δε μιλούσες...
πόσα σου ζήταγε ν' αντέξεις
όμως εσύ τον αγαπούσες.

Και στην παράταξη, με χάρη
κουνώντας μόνο την ουρά σου
έπαιρνες κάτι απ' το καμάρι
κι έπαιρνε κάτι απ' τη χαρά σου.
...

Χάραμα βγήκατ' απ' το σπίτι
βγήκε κι ο ήλιος σαν λαμπάδα
κι όπως σου χάιδεψε τη μύτη
είχε στο βλέμμα μια θαμπάδα.

Σ' άφησε κάποτε να τρέξεις
τους βρήκες μπαίνοντας στη σάλα
αλλόκοτες αλλάξαν λέξεις
παιχνίδια τράβηξαν μεγάλα.

Τέτοια παιχνίδια κάνουν κρότο
σάμπως χαμήλωσες τ' αυτιά σου
μα στο κροτάλισμα το πρώτο
κάτι τρυπούσε την καρδιά σου.

Ζ.Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2015