Τί να ζητήσω;

Δημιουργός: Ασημένιος Δράκος, Νικολέτα Π.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τί να ζητήσω;
Υπάρχουν πολλά που χρειάζομαι.
Τον χρειάζομαι.

Τα δάκρυα είναι βαριά και κυλάνε χαράζοντας μονοπάτια αναμνήσεων.
Άηχες λέξεις φωνάζουν τ όνομά του.
Μα κανείς δεν ακούει.
Είμαι στον βυθό, στον πάτο, στο απόλυτο κενό, στο αφιλόξενο σκοτάδι.
Ποιός να μ' ακούσει;

Ο πόνος δωροδοκεί τ' αστέρια να μην μιλήσουν, να μην ομολογήσουν.
Αχ! Αυτά τα αστέρια: οι μάρτυρες του ουρανού, φύλακες του φεγγαριού.

Τί να ζητήσω;
Να σταματήσει ο πόνος;
Να απελευθερωθώ;
Και μετά τί;

Οι πάγοι ακολούθησαν το κρύο και τρόμαξαν τους αγγέλους.
Η αστερόσκονη κρύβεται στα δάκρυά των νεράιδων.
Ο πόλεμος συνεχίζει άθικτος κι απτόητος να καταστρέφει κάθε ζωή

Φοβάμαι, είναι αλήθεια...
Παγιδευμένη σε μία φυλακή απ' τις σκέψεις και τις ενοχές μου.
Θα επιβιώσω;

Οι δράκοι δεν βοηθούν.
Έχουν σιχαθεί τις αντιδράσεις των ανθρώπων και χάθηκαν, έφυγαν, πήγαν αλλού.
Σε μέρη άγνωστα για μας.
Ας μ' έπαιρναν μαζί τους.
Η σιωπή μας φίλησε με γεύση θανάτου.
Τελικά αυτό μας περιμένει όλους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2015