Έτσι

Δημιουργός: Ασημένιος Δράκος, Νικολέτα Π.

Ευχηθείτε μου καλή τύχη. Θα την χρειαστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και τρέχει ο λογισμός κι
οι σκέψεις προσπαθούν να τον προλάβουν.
Και κλείνω τ' αυτιά μου για να μην ακούω.
Όμως και πάλι τα λόγια του διαπερνάνε το οτιδήποτε και παγώνουν την καρδιά μου.

Δεν μου είπε κάτι κακό.
Δεν μου είπε κάτι απρεπές ή χυδαίο.
Μου είπε τα πιο γλυκά λόγια.
Κι αυτό πονάει περισσότερο.

Τα δάκρυα δεν μπορούν να σταματήσουν.
Νιώθω ένα κάψιμο στο στήθος.
Ο φόβος ρουφάει το οξυγόνο,
προσπαθώντας να με πνίξει.
Ψιθυρίζει στον πόνο,
να τον ακολουθήσει.

Χτυπάνε και οι δύο μαζί,
σε σημείο να νιώθω νεκρή.
Μάρτυρές μου, τ' αστέρια, τα δάκρυα των αγγέλων και του φεγγαριού,
τ' αδέσποτα σκυλιά, οι κρύες ανάσες μου και τα φώτα του δρόμου.

Τί να σκεφτώ; Τί να πω; Πως ν' αντιδράσω;
Τί να νιώσω;

Τα μάτια μου θολά κοιτάνε το κενό.
Το κενό που αντιστοιχεί στο καταστροφικό μέλλον.
Θα με καταπιεί και θα χαθώ.
Ας χαθώ...μαζί του.

Νιώθω να καίγομαι, να πέφτω, να πονάω,
αλλά φοβάμαι...πολύ.
Κι αυτό δεν το αντέχω.

Ουρλιάζω και φωνάζω
και σπάω γυαλιά κ' ότι βρω,
για να σπάσω αυτήν την σιωπή.
που σαν θάνατος σέρνεται.
Για να σπάσω αυτήν την μοναξιά.
Για να ξεγελάσω τον εαυτό μου.

Παρόλο που τον έχω
είναι σαν να είμαστε χώρια.
Κι έτσι αισθάνεται.
Κι έτσι αισθάνομαι

Αλλά αυτό θ' αλλάξει.
Και για πρώτη φορά θα χρειαστώ την νύχτα, την σιωπή, τα φώτα,
το φεγγάρι,τ' αστέρια,τους αγγέλους και όση τύχη μπορούν να μου δώσουν οι νεράιδες.
Κι εκεί που προσπαθούσε να με πνίξει εκείνος ( ο φόβος),
προσπαθώ να τον πνίξω εγώ.

Γιατί έτσι θα ζήσω.
Έτσι θ' αγαπηθώ και θ αγαπήσω.
Έτσι θα εμπιστευτώ κ' θα επιβιώσω.
Έτσι θα είμαι μαζί του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2015