απο το Τζιάος στον τον Αη Γιάκωβο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φωνές αντίλαλοι,ζαλάδες
και δειλινά και ξημερώματα
κάτω απ'τις μουντές παστάδες
κι ανάμεσα στα άχαρα τους χρώματα

η ατέρμονη ελπίδα στο ντουλάπι
στην κάμαρα ορατή η αγάπη
να σμιλέψω λιγάκι αυτο το στίχο
γράφω δυό λέξεις στον τοίχο

το χέρι το χλωμό τσακισμένο
το βλέμαα σα μειδίαμα του του απέιρου
ποιος ακούει έναν απόηχο θλιμμένο
στις πύλες κιόλας του ονείρου

της αυπνίας οι καμπάνες χτυπούν
οι πρώτοι πετεινοί λαλούν
απο το χάος ως το πασανάκατο
και απο το Τζιάος στον τον Αη Γιάκωβο

το ξαναειπωμένο ξαναλέω
τι δε θάδινα νάχω τη χάρα
ν'ανοίγω τα βλέφαρα και ν'αναπνέω
τούτο το πρωί κανονικά

γράφω στα ουράνια τις αόριστες στροφές
βαθιοί οι καημοί πονεμένες οι φωνές
τραγουδάνε μόνο τα καλλιγραφημένα
τη ψυχή μου την αφήνω σε σένα

δεν μοιράζομαι το μάταιο σκοτάδι
το γκρίζο των μεσάνυχτα φεγγάρι
με ρίχνει στης εημιάς το πηγάδι
τι ναπόγινε εκείνο το παλληκάρι

οτι απομεινε απ'την πόλη
βρίσκονται δώ αγκάθια και τριβόλοι
αθώος σα θηρίο αρπαχτικό
τραβάω στα βορινά,βρήκα τον καιρό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2015