Στο χαρτάκι

Δημιουργός: Ησιόνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς γράφονται τα αριστουργηματα; Γράφουμε, οι υπερσυνειδητες μετριότητες σαν εμένα όχι οι πραγματικοί καλλιτέχνες, για να δημιουργήσουμε μια πρόφαση στοχασμού για την μετριοπαθή μιζέρια της εκάστοτε διάθεσής μας. Ο αυθορμητισμός με την πένα είναι προνόμιο των αφελων. Εξάλλου, μου έδωσαν αυτό εδώ το μικρό χαρτάκι. Πόση σοφία να χωρέσει;
Υπεκφυγές δια του φιλοσοφείν. Παρεπιμπτόντως ενδέχεται να προκύψει και κάτι αξιόλογο.
Παράδειγμα, απόψε, εκκινώντας απο τις τετριμμένες αιτίες, κατέληξα να αξιόλογω την αθεΐα μου. Ή αθρησκεία. Ακούγεται λιγότερο προκλητικό.
Ο άθεος έχει περιορισμένα περιθώρια λάθους -δεν έχει πρόσβαση στην έξωθεν συγχώρεση. Αν κάνεις κακό, έκανες κακό, έκανες κακό, έκανες κακό. Δεν φταίει κανείς άλλος και το κρίμα σου είναι κρίμα σου, κρίμα σου, κρίμα σου. Δεν θα το πάρει στην πλάτη του κανείς. Η ορθοπραξία για τον άθεο είναι μονόδρομος.
Ηρωικό ακούγεται, αλλά ποιον κοροιδευω; Κάνω την υπέρβαση που με βολεύει. Η αθεία μου ταιριάζει στο είδος της δειλίας μου. Είναι ένας ακόμα τροπος να αρνούμαι την ελπίδα αποφεύγοντας την απαισιοδοξία. Και την πικρία. Το οτι ο Θεός πράγματι δεν υπάρχει είναι σύμπτωση. Οχι ή αιτία. Τίποτα ιδιαιτέρως ένδοξο σε αυτό.
Η δόμηση ήθους επί της εκ των προτέρων αναίρεσης της ζωής. Ο τρόπος των ευφυών να είναι βλάκες, ακίνδυνοι βλακες. Υπέροχο. Κομψό, περιεκτικό, σιωπηλό, κοινωνικά λειτουργικό και με την εσωτερική ειρωνία που τόσο αγαπώ στην αισθητική της οντολογίας. Και δεν ενοχλεί κανέναν.
Είμαι ανενδοίαστα υπερήφανη για τον εαυτό μου, έχω πληρώσει το ανάλογο αντίτιμο σκωπτικής απελπισίας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2015