Βεράντα

Δημιουργός: Γιώργος_Ευθυμίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απ' τη βεράντα μου σε γνώρισα
ένα Σαββάτο βράδυ,
το βλέμμα μας μαγνήτισε,
μια λάμψη στο σκοτάδι.

Και στη βεράντα αντάμωσαν
ήχοι και οπτασίες,
αρώματα και μουσικές,
καραβάνια παραλίες.

Αστέρια προσγειώθηκαν
σε τούτη τη βεράντα,
το στόμα μένει σιωπηλό,
είναι η ψυχή αβάντα.

Τα σ' αγαπώ σου έπινα,
μεθούσε η βεράντα,
τα μάτια μας ουρλιάζανε
θα 'μαστε εδώ για πάντα.

Μα έγινε η βεράντα μας
ένα μπαλκόνι δάκρυ,
και το τσιγάρο κάηκε,
απόδειξη η στάχτη.

Ποτάμι από αίμα έτρεξε
παρέσυρε τη στάχτη.
Τα ίχνη μας χαθήκανε
εξατμίστηκε το δάκρυ.

Απ' τη βεράντα που σε γνώρισα
σου γράφω αυτό το ποίημα.
Συγνώμη και ευχαριστώ
που είσαι κ’ είμαι θύμα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2006