ο γερο- ζητιάνος

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]Μάγια την λέγαν, την πρώτη του μούσα

ήταν ζωγράφος κι αυτή ….ζωγραφιά

μια ιστορία που όλοι ακούσαν

στόμα με στόμα, μιλιά με μιλιά


«ήταν αδύναμη», είπ’ η καρδιά της

ένας αστείος, με φράντζα γιατρός

ήρθε χειμώνας κι ας έμπαινε Μάρτης

έμοιαζε κείνος να είναι ο νεκρός


μες στην καμπούρα χωμένος για χρόνια

ζει σαν ζητιάνος , παλτό δανεικό

άρβυλα χάσκουν, λυμένα κορδόνια

κρύβει στο βλέμμα μικρό πανικό


ώρες σαν βλέπει τον κόσμο στους δρόμους

μπήγονται μες στην καρδιά του βαθιά

κρίματα που ‘χε σηκώσει στους ώμους

λάθη και πάθη σε μια αρμαθιά


κάπως περίεργα τώρα στενάζει

όνειρο είδε, πως ήταν γυμνή

του ‘χε ποζάρει με μπόλικο νάζι

σ ΄ ένα παλιό ξεβαμμένο σκαμνί


«κρίμα, κοιμάται» θα είπαν δυο νέοι

-θέλαν να μάθουν για κάποια οδό-

τρία… τους λέει, μα ίσα αναπνέει

τρία στενάκια, πιο πέρα από δω


άνεμος σέρνει, το τρύπιο καπέλο

σκόρπιες δεκάρες ηχούν δυνατά

δίπλα του ένα ξερό πια πινέλο

κι ένα μπουκάλι, που πάντα κρατά


…..κάτι γερόντια που λίγο πιο κάτω

παίζαν Θανάση, Κουμκάν, Δηλωτή

ούτε που πήραν χαμπάρι το Στράτο

που χε για πάντα εκεί ξαπλωθεί…….
[/align][/B][/I][/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2015