Ο κόσμος ν' αγαπά δε θα μάθει

Δημιουργός: aamore, Τσαμανδουρας Γιαννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Θυμιάζω την βροχερή νύχτα
η ψυχή ανιχνεύει τις σταγόνες
που αγάπες πέφτοντας καρπίζουν
εκεί που φυτρώνουν ανθρώπινα πάθη.

Σε σκοτεινά μονοπάτια κυλά η ζωή μου
ήταν καλύτερα της θάλασσας τα βάθη
στην μοναξιά ακούω την φωνή μου
πως έγινα έτσι γεμάτος με λάθη.

Χέρια χιλιάδες δεν δίνουν βοήθεια
με λυπάμαι χαράζοντας δικό μου πλάνο
προσπερνώ τα φανάρια από συνήθεια
μισό ευρώ μόνο έχω τι να το κάνω.

Δεν μπορώ κανενός το μυαλό ν' αλλάζω
γιατί ένας φόβος τους ανθρώπους ενώνει
κλείνω τις πόρτες της καρδιάς μου, σπαράζω
σίγουρα γιαυτό πολλοί μένουμε μόνοι.

Αγναντεύω στης θαλάσσης την άκρη
το τελευταίο μου πλοίο που εχάθει
στην άκρη του ματιού μου κυλά ένα δάκρυ
γιατί ο κόσμος να αγαπά δεν θα μάθει.

(χαρούμενοι απίκραντοι καλές δημιουργίες χρόνια πολλά)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2016