Σκαρίφημα γυμνό

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Ομίχλη μες τις θύμισες
σ' ό,τι πολύ πεθύμησες
οι χρόνοι που περνάνε,
θολώνουν τα βιώματα
σκορπίζουν τα αρώματα
και πίσω δε γυρνάνε.

[B]Κι αντί με σώμα με ψυχή
την ύπαρξή μου τη μοιχή
με αγάπη να γεμίζω,
σ΄ ένα σκαρίφημα γυμνό
προσθέτω μαύρο και υμνώ
σκιές που ζωγραφίζω.[/B]

Υπάρχουν όμως άφθαρτα
στη ζήση μας διάσπαρτα
λουλούδια που μυρίζουν,
με σώμα, φως ουράνιο
ψυχές μ' άρωμα σπάνιο
σαν φάροι μας ορίζουν.

[B]Κι αντί με σώμα με ψυχή
της ύπαρξής μου την πληγή
με αγάπη να επουλώνω,
ένα σκαρίφημα γυμνό
ντύνω με κάρβουνο και υμνώ
τον λυτρωτή μου χρόνο.[/B][/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2016