Ειν το δικο μου καντηλακι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημερα σ`ολους, το εγραψα αποψε 12 παρα 10 κοιτωντας τις τεσσερις φωτογραφιες στο τραπεζακι στο σαλονι, τους αγαπημενους που εφυγαν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο τραπεζακι, στη γωνια
μια ορχιδεα, τι αρμονια!
στο βαζο της, να μου μιλα
τη γλυκοκοιτω τα δειλινα

Ενα λουλουδι, στους νεκρους
στις κορνιζες τους, χαμογελαστους
τη Μανα μ` ενα ποτηρι κρασι
και το Πατερα, φυλακη

Κι` ο Παναγιωτης με κοιτα
νιωθω, οτι μου μιλα
απ` τ` αρχαια, στο χωριο
λεει, ξαδερφη, εδω ειμαι εγω

Η Μεταξουλα μου, νυφουλα
στ` ασπρα της, η αγαπουλα
λουλουδι παντα,εχω εγω γι` αυτους
που φυγανε, στους ουρανους

Τους μιλαω, στο αχνο φως
κι` ειναι ο πονος μου νωπος
η Μεταξουλα, ηταν νια
ορχιδεουλες ειχε στα μαλλια

Ο Παναγιωτης, γελαστος
ο ανθρωπος!, ο θησαυρος
που εφυγε τοσο νωρις
σε Παραδεισους, θα τον βρεις

Μια ορχιδεα....στους νεκρους μου
τους τεσσερις τους θησαυρους μου
ειν, το δικο μου, καντηλακι
και της αλλαζω, το νερακι

Παντα, στο βαζο της εκει
μου λεει, ομορφη η ζωη
κοιτα με, τι ζωγραφια!!
και νιωσε, τη παρηγορια

Ζεις! αυτο μη το ξεχνας
και τους νεκρους σου τους τιμας
μ` αγαπη τοση σε κοιτουν
στα φυλλοκαρδια σου ολοι ζουν

Η μοναδικη φωτογραφια που εχω του Πατερα μου ειναι τραβηγμενη στις φυλακες της Τυρινθος που απο οτι λενε ειχε δικαστει για καποια γυναικοδουλεια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2016