Στων χειλιών σου το χρώμα

Δημιουργός: Καραμελομένος_Χιμπανζτής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες τις τρύπιες τσέπες ψαχουλεύω, κανά κέρμα ξεχασμένο
να με βγάλει απ' της φτώχειας τον καημό.
Σε μια στάση περιμένω, με τσιγάρο αναμμένο
με την σκέψη πως ξανά θα σ' ερωτευτώ.

Μέσα στο βλέμμα τους, ζωγραφισμένη η θλίψη.
Βλέπω τα μάτια σου, σε κάθε τους ματιά
Θαρρείς πως βλέπεις επιβάτες στο τελευταίο τους ταξίδι
για του θανάτου το νησί κάποιο βαπόρι άνοιξε πανιά.

Κατεβαίνω με ένα πήδο, να ξεφύγω απ' τις σκέψεις που σκαρώνω
Και κινάω, περπατάω, μονοπάτια που τα πήγαμε αγκαλιά,
μα τώρα μοναχός μου, σαν τον τρελό, μες στην βροχή κρυώνω
και οι αναμνήσεις ξεπηδούν μια - μια απ' τα παλιά.

Τρέχει ο κοσμάκης να κρυφτεί, απ' του Θεού το κλάμα
Τα δέντρα ξεριζώθηκαν, πλημμύρισαν οι δρόμοι.
και μια γριά στην εκκλησιά, με προσευχή και τάμα
κλαίει που έχασε και αυτά, που κράταγε ακόμη.

Μα εγώ εκεί, για να σε δω, κουμπώνω ως πάνω το παλτό
Και το κεφάλι έχω, στον ουρανό στραμμένο.
Και εσύ στο γράμμα σου μου λες το τέλος ήτανε γραφτό
και όσα ζήσαμε μαζί πάντα χαμένο.

Μια στάλα αγάπης σου ζητώ, να ξεδιψάσει η μοναξιά μου
και όταν βρεθείς κοντά μου, κόκκινο λουλούδι να ανθίσει
μια στάλα ελπίδας για να σπρώξει εμπρός τα όνειρά μου
με οδηγό εσένα όλο τον κόσμο να κινήσει.

Τώρα, περπατάω πια γέρος, με το ίδιο παλτό φορτωμένος
με τσιγάρο στο στόμα, με βήμα βαρύ και μια χούφτα ρυτίδες
περπατάω προς το τέλος, από σένα καιρό προδομένος
με τα μάτια κλειστά, τάχα να ονειρευτώ πως κοντά σου με είδες.

Και ζητάω μια χάρη, απ' τον βαρκάρη του Άδη
να μου χαρίσει το κέρμα, που έχω στο στόμα
να ανέβω στον κόσμο μονάχα ένα βράδυ
να σου δώσω τριαντάφυλλο στων χειλιών σου το χρώμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2016