Μια στάλα μοναξιά

Δημιουργός: anthrakoryxos

Κι ούτε μια στάλα πόνο για κανέναν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][color=black][font=georgia]
Σε μια στάλα μοναξιά
Ακροβατεί μιαν αγκαλιά κι ένα μου δάκρυ
Όσοι ματώνουνε στου ουρανού την άκρη
Να φεύγαν το ξημέρωμα πουλιά

Να κόβαν τις γραμμές των οριζόντων
Προστάτες των κρυμμένων επιζώντων
Σκιά φτερού στου ερέβους την εικόνα
Βλεφάρισμα στο μάτι του κυκλώνα

Εκεί ψηλά στα σύννεφα ν’ ανέβεις
Εκεί η αγάπη που κουρνιάζει
Σαν σκοτεινιάζει

Ευχή χαράζει στην οξιά
Μια ηλιαχτίδα που ξεφεύγει το σκοτάδι
Διάφανο φύλλωμα της ζήσης το καράβι
Να είχε λέει πάντα όρτσα τα πανιά

Να ταξιδεύει στα στενά του Παραδείσου
Κι όταν θα μοιάσει των αγγέλων η φωνή σου
Να πάψουν τα όνειρα να είναι τόσο μόνα
Διάφανες σκέψεις κι ούτε μια κρυψώνα

Εκεί ψηλά στα σύννεφα ν’ ανέβεις
Εκεί η αγάπη που κουρνιάζει
Και σου μοιάζει


[/B][/align]
[/color][/font][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2016