Έπαρσις

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

καλημέρα σε όλους..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιας ασυνάρτητης κραυγής η νύχτα σ' άγγιξε;
Σ' ακούμπησε με δάχτυλα πιο κρύα
κι απ' τη μαύρη ερημιά σου
σε τύλιξε σε σύννεφο ισκιερό
από φωτιά κι ατόφια τρέλα
σε μάγεψε..
μιλούσαν μέσα σου φωτιές
αχνίζανε ηφαίστεια
που φλέγονταν
και πυρπολούσαν τα έγκατα
της πιο κρυφής σου ανάσας`
και φάνταζε η ουσία σου
μυριάκριβη στις σκέψεις σου
και ψήλωνε σιγά σιγά ο νους σου
σαν αναλογιζόσουν τη λάβα
που καρτερικά πρόσμενε να ξεχυθεί
από το χείμαρρο της μάταιης φωνής σου.

κι έφτασες να θαρρείς
πως ίπτασαι σύμπαντα πιο ψηλά
από τους άλλους
που σου φαντάζαν χαμερπείς
να σέρνονται στο χώμα
και το δικό σου το φτιαχτό το σύμπαν
φάνταζε να 'ναι ο κόσμος όλος..

δεν το κατάλαβες
δεν το 'νιωσες
δεν το 'δες
πως πια σ' ένα εικονικό
ολότελα μισό κελί κλεισμένος
αλυχτούσες
και τα ουρλιαχτά σου
που στις φλέβες του μυαλού σου
φαντάζαν ουρανοί
δεν ήταν
παρά ανώφελα και μάταια σημεία
μιας εποχής
που την ουσία καταδίκασε
σε αναγκαστική σιωπή
και τις κραυγές τις άναρθρες
ονόμασε ουσία..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2006