Ταξίδι νοσταλγίας

Δημιουργός: Masvidal, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΩΜΕΓΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ως πότε θα συνομιλείς με το σύμπαν ;
Πόσο μακριά θα φτάσει η φωνή σου
που τραγουδά στα λαγούμια της νύχτας ;

Από ψηλά σε βλέπω να στέκεσαι ενεή
μπρός στην απεραντοσύνη της σκέψης σου.
Κυανό αναπετάρισμα των ματιών σου
εντός των ωκεανών του διαστήματος.

Το φθινόπωρο δεν θα με χρειάζεσαι πια.
Η ύστατη πνοή του φυλλοβόλου νόστου.

Τρέχεις ασυγκράτητη στις ερημικές
λεωφόρους….
αφήνοντας στο συρτάρι τα χάπια της λησμονιάς.
Κάναμε σχέδια στους κορμούς των δέντρων
αλλά μπλεχτήκαμε στα κλαδιά.

Τι σε καθυστέρησε τόσο ;
Ίσως τα ψηλά αγριόχορτα …
Τι σε καθυστέρησε τόσο ;
Ίσως το γλιστερό γρασίδι …

Μεταφέρω την φωτιά στις φλέβες μου
και την μετατρέπω σε κώνειο
που κυλά προς την καρδιά.

Μέχρι πότε το καλοκαίρι θα
χρωματίζει τις λέξεις σου και
τα σύννεφα θα σκιάζουν την γαλήνη σου ;

Θα περάσω το ποτάμι
για να βρεθώ στον δρόμο σου.
Αυτή τη φορά θα το κάνω…….!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2016