Ενα Φαναρι Η Ζωη

Δημιουργός: vigiannis, Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙ Η ΖΩΗ

Μη γελαστείς ούτε στιγμή και σου ανθήσει η ψυχή,
ο χρόνος μας τελειώνει.
Άντε και πάλι στη σιωπή, άντε και πάλι μοναχοί,
άντε και πάλι μόνοι.
Άδικη που ‘σαι βρε ζωή, άλλους γουστάρεις πιο πολύ
και σ’ άλλους δίνεις πόδι.

Σταλιά, σταλιά, γουλιά, γουλιά, ρουφάω, πίνω τη χαρά,
πριν μου σωθεί ο χρόνος.
Κι ύστερα πάλι μοναξιά, νεκροταφείο η καρδιά,
την πλημμυρίζει ο πόνος.
Θύμα σου είμαι βρε ζωή, βαθιά μου μπήγεις το καρφί,
γελάς σαν δολοφόνος.

Βάλτε στα λόγια μουσική,
να τα χορέψουν κι οι νεκροί,
οι κολασμένοι μου αδελφοί,
αυτοί που νοιώθουν μόνοι.
Φέρτε μια κούπα με κρασί,
βάλτε την πλάκα ν’ ακουστεί,
για να γλυκάνουν οι καημοί,
να μαραθούν οι πόνοι.

Ένα φανάρι η ζωή, ένα τσιγάρο δρόμος.
Μα αν πάρεις λάθος τη στροφή , σε πάει ντουγρού για φυλακή,
θα την περάσεις μόνος.

Ένα φανάρι η ζωή, για κι τραβάμε όλοι.
Μα για άλλους το ‘χεις ανοιχτό, και σ’ άλλους λες το τέρμα εδώ,
είναι κλειστοί οι δρόμοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2016