Κρυμμένος

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί πλέον να πέφτει,
απ τ' άνθη μυρωδιά,
μόλις ανοίξουν και παγώνει,
κάθε μνήμη απο παλιά?

Γιατί η θύμηση αργοσβήνει,
σαν ματωμένο δειλινό,
και λιώνει μόλις το φιλήσω,
σαν το χιόνι το λεπτό...

Τη καρδιά μου το μυαλό μου,
τα φιλιά μες το βυθό,
σε ίχνος άμμου θα τα κλείσω,
και στο μάτι σου θα μπώ...

Κι άμα κλάψεις να θυμάσαι,
πως απάνω σου κυλώ,
θα σε ακούσω όταν χορτάσεις,
κάθε ψέμα αληθινό...

Ξέρε πως θα σου ζητήσω,
ένα αντάλλαγμα γνωστό,
το φιλί ώσπου να λιώσεις,
σαν το χιόνι το λευκό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2016