Νερόμυλος

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: Διαφωνία γιά τον ήλιο κάποιου Ιούνη. .Θερμή καλησπέρα σε όλες και όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νερόμυλος.

Ασυναίσθητα,
όπως ασυναίσθητα
σε πάει το όνειρο κι’ η μοίρα,
μ' έφερε στης ακρογιαλιάς
τον ερειπωμένο νερόμυλο ο δρόμος..

Ίδιος ο βράχος,.. η λίμνη..
το στενό κτιστό κανάλι του νερού..
όμως τσακισμένη
η φτερωτή κι’ ο άξονας,
ακίνητες οι δυό τεράστιες
γκρίζες μυλόπετρες
και, τόσους χειμώνες, δίχως
‘καπνόν αναθρώσκοντα’ το τζάκι..

Από της άλλης ξενητειάς την νύχτα
χαμογελαστός ήρθε,
άξαφνα, ο θείος Αντρέας,
η θεία Νότα με την ποδιά της
σύκα γεμάτη και καλωσύνη,
η Κατερίνα των αγγέλων
κι’ο Νίκος… που κατέβηκε
στην στάση εκείνου του Νοέμβρη..

-Κάθε που βρέχει λίγη αγάπη,
βγαίνουμε να μαζέψουμε φως,
μου ψιθύρισαν,
τραβώντας κατά τον λόφο
με τα κυπαρίσσια και τ’ασφοδίλια..

Έτσι θά’ναι, σκέφτηκα..
Φως βρέχει η αγάπη ..όμως,
απ’ τον ‘καιρό της γνώσης’
τ’αγνοούν οι πολλοί
και μόνο αυτοί που νογάνε
στης καρδιάς την στέρνα το μαζεύουν,
στην νοσταλγία και τ’άλλο σκοτάδι
να’χουν… να πορεύονται…

Ένας γλάρος φτεροκόπησε από το στενό,
σαν πολεμίστρα παράθυρο,
για να λικνιστεί σ’ένα μικρό βουβό κύμα,
καθώς διάβαζα εκείνο το ‘θυμάσαι;’
που με κάρβουνό’χες γράψει
στου τοίχου τον αχνό ασβέστη
κι’ακόμα δεν έσβησε ο καιρός..

Ξεχνώ την μέρα…
όμως της άγιας-Άνοιξης πρέπει νά’ταν..
γιατί- πέρα από φλισκούνι,
άγριους υακίνθους και μέντα-
ίδια με το κορμί σου αγαπημένη,
νύχτες που το γιόρταζε ο έρωτας,
μοσχοβολούσε ο τόπος..
κι’οι καμπανούλες,
στο άγγιγμα του ανέμου,
μύρια αναπέμπαν ‘δόξα σοι’..-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2016