ʼπνοια

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα φτερουγίσματα της λήθης στάζουν χιόνι,
σαν μας γλιστρούν της ερημιάς οι στεναγμοί.
Διοχετεύσαμε στον έρωτα το πιόνι,
που 'κανε Ματ μέσ' της χαράς το γιασεμί.

Κρυφή παρόρμηση του κήπου τα στολίδια,
ζουν με τεχνάσματα στο ίσως της φωτιάς.
Φύτρωσαν ένοχα της μοίρας μας τσουκνίδια,
μέσ' στο ολάνθιστο μινόρε μιας βραδιάς.

Μυρωδικά τα μεσημέρια κρύβουν φόνους,
που πίνουν βλέμματα κατάρας βιαστών.
Βούλιαξες μέσα στα κορμιά να γράψεις νόμους,
και δεν σεβάστηκες τα χείλη των σοφών.

Τώρα η άπνοια του τέλους σε φοβίζει,
η νηνεμία πια των πράξεων αρκεί.
Χοχλάζει μέσα σου το χθες και δεν θυμίζει,
τις πρώτες λέξεις που μας ξέφυγαν ζωή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2006