βαμμένη παρακμή

Δημιουργός: χωρικός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπάτησε... λίγα βήματα χρειάστηκε μόνο.
Τόσο κοντά ήταν τελικά; Και αυτός νόμιζε πως όλα γυρίζουν και όλα είναι στάσιμα γύρω απ'την Ασουνθιόν.
Τόσο κοντά ήταν ή θάλασσα;;
Και έτσι την είδε για πρώτη φορά στη ζωή του ίσως, κολύμπησε, γαλήνεψε...
Και άφησε πίσω του την βαμμένη πόλη ,
την παλιά αποικία των κονκισταδόρων και τη νέα των εραστών...



Παντα θυμαμαι των ματιων σου το γαλαζιο
Το μπερδεμενο με ανταυγειες σμαραγδιων
Αυτο το βλεμμα των αθωων κοριτσιων
Σαν μουσαμας ειναι θαρρεις του Καραβατζιο
Σαν κομματακι ουρανου στην Ασουνθιον

Θυμαμαι παντα το ζεστο χαμογελο σου
Το κρεμασμενο απ τις ακρες των χειλιων
Ωσαν τα ναματα πηγων κελαρυστων
να χαν ξεπλυνει το ωραιο προσωπο σου
Σαν δειλινο στη μακρινη Ασουνθιον

Παντα θυμαμαι το απαλο του δερματος σου
Τη μυρωδια των παραδεισιων λουλουδιων
Γλυκα του μελιτος ουρανιων μελισσων
Δικια μου εισαι και εγω ειμαι δικος σου
Παντα δικια μας θα ναι και η Ασουνθιον

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2016