Στιγμή γεμάτη χώμα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Κουράγιο δεν έχω πια για τίποτα... Μόνο γι' αυτούς τους στίχους, γραμμένους την επομένη...Όλοι οι στίχοι είναι πάντα γραμμένοι την επομένη...(Άλβαρο ντε Κάμπος ετερώνυμου)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στιγμή γεμάτη χώμα



Πόσο απ’ το θάνατο κυλάει στη σιωπή
Κι από τα λόγια η ζωή πόσο θα στάξει
Φωτιά στα χέρια σου αυτό που έχει αλλάξει
Κι όσο σε καίει τόσο σε πάει παρά κει


Τελείες και κόμματα ανασαίνεις
Μικρέ, αν δε ζήσεις δεν πεθαίνεις
Ο ουρανός έχει κολλήσει με τη γη
Το φως σα νύχτα άρπαξέ το
Με το φεγγάρι ζύμωσέ το
Κι ύστερα δώσ’ του μια να σπάσει το πρωί


Κάτω απ’ τις πέτρες έχει όνειρα ακριβά
Κάθε που ο χρόνος νικητής τα κουρελιάζει
Νερό και λάδι αιωνιότητα τους τάζει
Μα ποιος να ξέρει, ίσως ορφάνεψαν ξανά


Μες στη σκιά σου μπαινοβγαίνεις
Γιος κι εραστής συ της Ελένης
Ζεις με τα πλοία μα τη θάλασσα αγαπάς
Για μια στιγμή γεμάτη χώμα
Του θεού αντάμωσες το σώμα
Κι όσο κι αν φεύγεις μακριά δεν το ξεχνάς


Θα λάμπεις πάντα στ’ ανοιχτά των τραγουδιών
Ξέμπλεκες θα ‘ναι των μαλλιών σου οι δυνάμεις
Μα θα κρυφτείς κι εσύ στο μέσο της παλάμης
Να τα φυλάς μπροστά απ’ τα μάτια των παιδιών

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2016