Με την πλάτη στον τοίχο

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με κατηγορούν για αυτό που είμαι
Μα η μοναξιά μου, είναι δημιούργημα μου
Την έπλασα εγώ, με τα χεράκια μου
επιλογή μα και δικαίωμα μου

Είναι έγκλημα αυτό?
Είναι έγκλημα που ορίζω τα της ύπαρξης μου?
Καταδικάστηκα, οπότε μάλλον είναι

Είναι έγκλημα που δεν έζησα
Είναι έγκλημα που δεν έζησα της ανατολής τις γέννες
Είναι έγκλημα που δεν έζησα τα βασιλέματα του ήλιου
Είναι έγκλημα που δεν έζησα το βάπτισμα των άστρων
Είναι έγκλημα που δεν έζησα του σεληνόφωτος των έρωτα...

Είναι έγκλημα που δεν ένοιωσα
Είναι έγκλημα που δεν ένοιωσα της θάλασσας το χάδι
Είναι έγκλημα που δεν ένοιωσα την τρυφερή αγκαλιά του μαγιάτικου ήλιου
Είναι έγκλημα που δεν ένοιωσα το βουνίσιο αεράκι να με γλυκοκοιμίζει
Είναι έγκλημα που δεν ένοιωσα τον έρωτα να μου θεραπεύει τις πληγές

Είναι έγκλημα που δεν γεύτηκα
Είναι έγκλημα που δεν γεύτηκα το νερό κείνης της βουνίσιας πηγής
Είναι έγκλημα που δεν γεύτηκα το γλυκό που μου βγάζαν στα χωριά
Είναι έγκλημα που δεν γεύτηκα τις σταγόνες της καλοκαιρινής βροχής
Είναι έγκλημα που δεν γεύτηκα τα φιλιά που μου 'δινε η ζωή...

Μα κι αν είναι...
έτσι είμαι εγώ..
είμαι μονάχα ένα μισό,
και τ' άλλο μου μισό,
μου έχει λείψει,
κι άφησε κενό...

Είμαι λάθος και το ξέρω...
Ο άνθρωπος μοιάζει με την μέλισσα πολύ
Δουλεύει πολύ όπως η μέλισσα.
Αποθηκεύει τα αγαθά του όπως η μέλισσα.
Και γυρνάει από λουλούδι σε λουλούδι, όπως κι η μέλισσα.
Γυρνάει και συλλέγει νέκταρ
Νέκταρ που του ομορφαίνει την ζωή
Που τον κάνει πιο δελεαστικό
Να μπορεί να διεκδικεί.
Να απαιτεί.
Να παίρνει...
Και μετά ξανά από την αρχή.
Κι άλλο νέκταρ.
Που θα σε κάνει πιο δελεαστικό,
Πιο διεκδικητικό.
Πιο απαιτητικό.
Και για αυτό και πιο δελεαστικό.
Και ξανά από την αρχή.

Εντάξει, είμαι ένοχος και το ξέρω
Ένοχος απέναντι σε μένα
Ένοχος απέναντι στον εαυτό μου
Ένοχος απέναντι στην ζωή μου
Ένοχος απέναντι στο άλλο μου μισό, για το μισό που παραδίδω.

Μα και η αυτολύπηση έχει τα όρια της

Δεν είμαι ένοχος για όλα
Δεν είμαι εγώ η συμφορά των πάντων
Δεν είμαι εγώ που έσπειρα το ψέμα
Δεν είμαι εγώ που λύγισα
Δεν είμαι εγώ που φοβήθηκε το κόστος
Δεν είμαι εγώ που έφτιαξε ένα δήθεν εαυτό να το πασάρει για γαμπρό εδώ κι εκεί
Δεν είμαι εγώ που φαίνομαι πολύς και είμαι τίποτα

Εγώ είμαι αυτός, που όσο δείχνω τόσο είμαι...

Μια ζωή τώρα έχω ζευτεί τα θέλω και δεν θέλω μου
Μια ζωή τώρα έχω ζευτεί τα γουστάρω και δεν γουστάρω μου
Μια ζωή τώρα ορίζω την ύπαρξη μου δίχως να υπολογίζω το κόστος
Μια ζωή τώρα ξέρω να πολεμώ στην πλευρά που θέλω κι όχι σε κείνη που μου προσφέρει την νίκη
Κι ας ήμουν μόνο το ένα μου μισό.

Είμαι ένοχος, το ξέρω
Μα γιατί...
τούτο το γιατί είναι που μετράει

Είμαι ένοχος, επειδή θέλω να είμαι εγώ που θα ορίζω την ύπαρξη μου?
Που θα ορίζω το γιατί θα ζω?
Που θα ορίζω τι γουστάρω και τι δεν γουστάρω?

Ε λοιπόν όχι!
Μπορεί να είμαι μονάχα ένα μισό, μα είναι δική μου δουλειά να το ορίσω ετούτο το μισό.
Κι εγώ δεν γουστάρω να ορίζεται η ύπαρξη μου απ το “πήδημα της μέρας”
Δεν γουστάρω να 'χω σαν στόχο μόνο το πως θα αδειάσω τα υγρά μου
Δεν γουστάρω να πηδάω,όπως πάω το πρωί και κατουράω
Δεν γουστάρω να βλέπω το μουνί σαν την λεκάνη της τουαλέτας μου
Δεν γουστάρω να βλέπω την γυναίκα σαν μουνί
Δεν γουστάρω να βλέπω το άλλο μου μισό μόνο σαν γυναίκα
Και στην τελική, δεν γουστάρω να “βλέπω” το άλλο μου μισό.

Θέλω να το νιώθω
Θέλω να το αισθάνομαι
Θέλω να υπάρχει
Θέλω να ζει μέσα μου όπως και εγώ να ζω μέσα της...

Και τέλος.
Θέλω όταν θα γινόμαστε ένα κουβάρι στο κρεβάτι,
τα πρώτα υγρά που θα τρέξουν,
να πηγάζουν από τα μάτια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2006