Κι ας έχει κρύο

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφυγε και αυτό το δειλινό
Και όλο μικραίνουνε οι μέρες μακρυά σου.
Είχα κρεμάσει στο λαιμό μου φυλαχτό
Με το όνομά σου.
Και έμεινε φαντάσου μόνο αυτό
Και ας μοιράστηκες μαζί μου τ' όνειρά σου
Θα λέω κάποτε σε φίλους και γνωστούς
Για τ' άρωμά σου.

Πέρασαν οι μήνες σαν λεπτά
Κι είναι η θλίψη μου μια θάλασσα στα μάτια
Είχα μετρήσει τις πληγές και τις χαρές
Κι είμαι κομμάτια
Μέτρησα και τα όνειρα ξανά
Πόσα πεθάνανε και πόσα εχουν μείνει
Το τελευταίο με κοιτάζει χαμηλά
Την πόρτα κλείνει

Θάνατος τα λόγια κι οι ματιές.
Τι κοφτερό εκείνο το στερνό σου αντίο.
Γίναν τα δάκρυα αιώνιες φωτιές
Κι ας έχει κρύο
Κι αν θα σιγοσβήσουνε ποτέ
Απ' του καιρού την χειμωνιά και τον αγέρα
Θα έχω πάντα την ελπίδα να σε δω.
Μέσα στη μέρα.

Γ. Σ. Αλεξάνδρου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2016