Κυριακάτικο

Δημιουργός: Lacrima in Lucem

https://www.youtube.com/watch?v=dfQ7ieF7w4Y

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η Κυριακή μου έχει επίθετο
Ονομάζεται Κυριακή Μοναχική
Έχει και όνομα μητρός
Της Θλιμμένης Ανάμνησης
Αγνώστου πατρός

Άπειρα κυριακάτικα πρωινά
Έφυγαν δίχως σου
Στη σιγή, μετέωρη, Σε ζωγραφίζω βουβά
Μια μοναξιά, που μοιράζεται στα δύο
Μοιάζει με μοίρασμα

Σ' ανάμνηση της τελευταίας Κυριακής
Συλλέγω ψίχουλα, απ' όπου βρω
Σταγόνες τ' ουρανού ξεγελούν τη δίψα μου
Ήχους αρπάζω από περαστικούς

Πριν έρθεις
Το ψεύτικο θαρρούσα πως τό 'νιωθα
Ήμουν, σχεδόν, σίγουρη πως τό 'βλεπα
Έτσι προστάτευα την ψυχή
Την κοίμιζα, να μην καταλαβαίνει το μίσος
Τώρα, κάθε ξημέρωμα, κοιμάμαι με δηλητήριο στο αίμα
Και ξυπνώ σαν από θάνατο

Χθες, Σάββατο, έδιωξα μακριά το φως σου
Το τύλιξα προσεχτικά με σκοτάδι
Δίχως θύμηση κι ενοχή (φοβάμαι πρόσκαιρα)
Το πέταξα μακριά μου

Από τότε που έφυγες
Τις Κυριακές εξομολογούμαι τακτικά
Δεν αποδέχτηκα ακόμη το τέλος
Σ' αναμονή, κάνω τραμπάλα
Ανάμεσα στο μάταιο και το εφικτό

Ξημερώνει Δευτέρα
Μεσολαβούν τόσες μέρες
Μέχρι την ερχόμενη Κυριακή
Δε βρίσκω το δρόμο ούτε το λόγο
Ν' αρκούμαι σε ελάχιστες μνήμες…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2016