Αχ Λευτερια μου, που να' σαι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Χιλια θερμα ευχαριστω σε ολους. Αποψε ακουμπαω στο χαρτι τη πικρα μου για τη ζωη μας που εγινε τοσο δυσκολη, μαζι με την ελπιδα να σημανουν οι καμπανες, καλημερα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εστερεψαν τα ποταμια μας.
Δεν ανθισαν τα λουλουδια στο καμπο.
Πετρες...σωρο πετρες.
Τα σπαρτα δε πρασινισαν.
Οι ελιες, δεν καρπισαν.
Ξερα χορταρια, ξερα χορταρια.
Δεν βγηκαν κυκλαμινα στο βουνο.
Ουτε μια σταλα βροχη.
Ξερες, ξερες, ξερες.
Στουρναρια κοκκινα, αιχμηρα στουρναρια
Τρυπουν τα βηματα μας.
Κι ενα λιοπυρι...ενα λιοπυρι.
Τα πλατανια μας, δε βγαλαν φυλλωσιες.
Χερσα χωραφια....χερσα χωραφια.
Λειψο το ψωμι
Βουβα τα λογια μας.
Ο Ηλιος εσβισθει.
Το φεγγαρι χαθηκε.
Τ` αστρα δε βγηκαν αποψε σεργιανι.
Η θαλασσα ανταριασμενη...κυματα θεορατα.
Ουτε μια παπαρουνα στα χωραφια.
Τα πουλια δακρυσανε και φυγαν.
Για αλλους γαλαξιες, αλλους πλανητες
Λευτερους!!
Η Πολιτεια, η Πολιτεια.
Με τα ιερα μαρμαρα της
Να μας θυμιζει τη δοξα.
Ουτε ενα χορταρακι στις σχισμαδες.
Τα κοριτσια με τα λυτα μαλλια.
Στα μαυρα, στα μαυρα.
Ξερολιθιες και κυπαρισσια.
Κι ουτε καντηλι αποψε αναμμενο.
Μητε κερια στις εκκλησιες.
Μια πατριδα...που πεθαινει.
Οι εμποροι στις κορφες!!
Πολεμος...με ησυχια
Ησυχια νεκρικη, στα φυλλοκαρδια μας
Κυρτωσαν και οι νιοι.
Θαρεις πως γερασαν.
Ψαχνουν απεγνωσμενα, τα ονειρα τους.
Οι γεροντες με τα ροζιασμενα χερια.
Στυλοβατες γινηκανε στυλοβατες.
Για τ` αγγελουδια
Για ενα κομματι ψωμι
Ενα ποτηρι γαλα
Αχ λευτερια μου, που να` σαι.
Ποτε θα ανοιξουν οι ουρανοι!!
Να ακουστουν, τα βουερα ποταμια!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2016