Καποιοι ερωτες διχως εποχη, αχρονα ανθιζουν..

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Eιναι κι αυτη η θλιψη
που και να θελει δεν μπορει
στην συνθλιψη να υποκυψει

αφου παντα κατι την τρωει..
Κι οποτε ειναι να βγει
παντα τωρα γελαει
και υγρα τα ματια της
μα και συγκρατημενα
(απο την)Aχρονη σκονη..


Ββλιο ανοιχτο και μυστηριο
παλιο και αχραντο (οσο η σκονη)..
Θλιψη και πληξη σαν ακαριαιος θανατος
απο τἤν καρδια κλεβει
οσων πανε απο αυτες
να την βρουν..
















Κι επειτα γεματοι αδρεναλινη
μισολυπημενοι στην φωταγωγια κοντοστεκονται
οπως περναει σαν πεφταστερι η ωρα
ανυποψιαστοι ακομα για το πως
στην καρδια εδρασε
οπως την ανυπαρκτη εκεινη πια ωρα
στην ωχροτητα των φυλων εσταζε
κι αποτυπωθηκε

Ως γνησια θλιψη
πολλοι παν, να τη δουν βεβαια
μα λιγοι απο τους πιστους
οσοι ισως δεν ξαναφανουν
ακολουθωντας την καρδια την βλεπουν..
την μια και πότε ποτέ
οπως τα σχηματα
τ'ουρανου τα χρωματα ιδια.

14.2.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2016