Σιωπής μονόλογος

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σάστισε δακρυσμένος όταν είδε τη μορφή της.
Στεκόταν και την κοίταζε μαρμαρωμένος.
Εικόνα αχνή ενός ονείρου που δεν τόλμησε ποτέ
ξεκάθαρα ,με τόλμη περισσή, να ομολογήσει.
Μα τώρα ήταν εδώ.
Στηριζόταν στο ένα της πόδι
και τον κοίταζε βουβή καθώς χανόταν στο ρεμβασμό της.
Τα μάτια της του τα 'κρυβε το φως,
το φως που χυνόταν απ' τις κορφές των ματιών της`
κι απόμεινε να την κοιτάζει σαν χαμένος`
δεν τόλμαγε να την αγγίξει.
ήταν ό,τι αγάπησε ποτέ στον εαυτό του`
ήταν εικόνα της αυγής σταχτοκόκκινη
και αγαπημένη..

πού χάθηκες; βουβά αναρωτήθηκε.
κι εκείνη που στα μέσα της διψούσε για ερωτήσεις
δε μίλησε .
τον κοίταζε με μια σιωπή οδυνηρή
και αργοσαλεύοντας τον σίμωσε
τον έπιασε απ' τον ώμο
και με φωνή αχνή
τόσο που λες- μονάχα ο ίσκιος της πλανιότανε σιμά του
ψιθύρισε θλιμμένα
ο ίσκιος μου ήταν εδώ
συνεχώς εδώ
στα πόδια σου σερνόταν
στις ενοχές σου αναδευότανε κρυφά
στη σιωπή σου σιγανά κρυφομίλαγε

εγώ δεν είδα τίποτα
κι όμως το ξέρεις
πως ολόκληρος μονάχα αυτό ποθούσα

ψέλλισε αχνά μοναχός στη γύμνια του

κι εκείνη χάθηκε`
πια μήτε ο ίσκιος της δεν καταδέχτηκε να μείνει`
ήταν αργά για αυταπάτες
κι ακόμη πιο αργά
για ενοχές

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2006