Πεθύμησα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια και καλή βροχερή Αποκριά ! - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πεθύμησα τα μάθια σου.. τα χείλη σου.. τα χέρια
Που μ' έκλειναν στο σώμα σου με λάγνες ηδονές
Πεθύμησα τον ουρανό που γέμιζες μ' αστέρια
Κι εκείνες των ερώτων σου τις άναρθρες κραυγές...

Πεθύμησα το "Σ' αγαπώ" που έσταζε η φωνή σου
Τα δάκρυα που μ' έλουζες τις νύχτες της χαράς
Πεθύμησα την ζεστασιά που είχε η αφή σου
Και τ' άρωμα στο δέρμα σου απ' άνθη λεμονιάς...

Πεθύμησα τα "θέλω" σου που έτρεχα να φτάσω
Και τ' άφηνα στο πλάϊ σου με χίλια δυο "μπορώ"
Πεθύμησα παλιό κρασί να 'ρθώ να σε κεράσω
Το κόκκινο που λάτρευες φουστάνι να φορώ...

Πεθύμησα το γέλιο σου που άνθιζε στη γλάστρα
Μαζί με τον πλατύφυλλο πυκνό βασιλικό
Πεθύμησα και την γριά πανούργα ξελογιάστρα
Που μ' έταξε αιώνια εσένα ν' αγαπώ...

Πεθύμησα το κάθε σου φτερούγισμα κοντά μου
Σαν το πουλί που μια ζωή στερήθηκε φωλιά
Κι εκείνα που ζωντάνευες τα μύχια όνειρά μου
Τα μάγια που σφαλούσανε τα χείλη μου βουβά...

Πεθύμησα τον έρωτα που βρήκα στη θωριά σου
Λες και στιγμή δεν έζησα ώσπου να 'ρθείς εσύ
Στον πόνο μέσα ωρίμασα για να γενώ Κερά σου
Στη γαλανή σου θάλασσα.. σαν κάτασπρο νησί...

Πεθύμησα το κύμα σου που έσπαζε στο βράχο
Και πέφτανε οι στάλες του με πάθος στη στεριά
Και την αλμύρα των μαθιών σου στράγγιζα στην άμμο
Κι έπινες το γλυκό νερό σε κάθε μου γουλιά...

Πεθύμησα και τους τρελούς τους χτύπους της καρδιάς σου
Όντε γυμνή σε σκέπαζα μ' αέρινα φτερά
Ήμουν η περιστέρα σου.. η μάνα.. η χαρά σου
Κείνη του χρόνου πό 'δινε αντίστροφη φορά...

Πεθύμησα.. και πεθυμώ.. και πάντα θα προσμένω
Κάθε σου σκίρτημα θερμό.. κάθε σου πλησμονή
Γιατί 'τανε αγάπη μου στους ουρανούς γραμμένο
Σύννεφο εσύ να γεννηθείς.. για να γενώ βροχή...





30-11-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2016