Οι ανθρωποι, γινηκαν σκλαβοι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Σας ευχαριστω ολους απο τη ψυχη μου και ιδιαιτερα ευχαριστω το φιλο μας το Κωστα για την αφιερωση που μου εκανε στο χθεσινο του ποιημα, ηταν μεγαλη τιμη για εμενα, καλημερα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αποψε ειχε ενα χλωμο φεγγαρι
του ειπα μαζι του να με παρει
εκει ψηλα να ταξιδευω
τους ουρανους μας, να κουρσευω

Και να κοιταζω χαμηλα
να βλεπω τα ανθρωπινα
μες στην ομιχλη να χορευω
στα συννεφα να ταξιδευω

Θυμησες ναχω, να θυμαμαι
στον ουρανο να θελω να` μαι
λογια να λεω στο φεγγαρι
που ηρθε μαζι του, να με παρει

Γλυκα γλυκα θα με φωτιζει
θα`χω αυτο να με φροντιζει
ενα φωτακι θαμαι μαζι του
πνοη θα παιρνω απ` τη πνοη του

Αερινα φτερα θα εχω
ανθρωποι...δεν τους αντεχω
και κει ψηλα θα κατοικω
θα` μαι κοντα και στο Θεο

Μια χαρη μονο θα ζητησω
την ανθρωπια, να φερει πισω
για να γυρισω πια στη γη
να εχω αναγκη, για ζωη

Αυτος μπορει να καταλαβει
οι ανθρωποι, γνηκαν σκλαβοι

Δεν το συνηθισω να ανεβαζω στιχους
μεγαλων ποιητων μα τουτος αποψε πηγε μες
τη καρδια μου.

Οποιος γλυτωνει απο ενα δακρυ εναν ανθρωπο
υψωνει ενα μετρο
το μποι της ανθρωποτητας.
Γιαννης Ριτσος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2016