Κλειδωμένα θυμικά

Δημιουργός: Αικατερίνη Βασιλείου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα στενά λιθόστρωτα, στα σφηνωμένα σε βράχους σπίτια
λικνίζεται αέρας πελαγήσος και στα σκαμμένα από άρμη πρόσωπα
αφρίζει το γαλάζιο της γαλήνης μου μυστήριο,
μια λάγνα πανδαισία, χρώματα και μυρουδιές,
σ΄ένα ταξίδι νοερό στην αθωότητα που ξέχασα,
μεθυστικό ταλάντεμα ξορκίζει θλίψη, πόνο και απώλεια,
εκεί στο σούρουπο της εσχατιάς, μαύρο βελούδο στόλισε τη θάλασσα
να γαληνέψει πένθος, θύμησες και θάνατο,
σε μία πάλη ασυγκράτητη μετρά η λήθη
στιγμές κλεμμένες χρόνου παράλυτου που ακόμα
συνομοτεί ανέμελα να με κοιμίσει κυκλώνοντας τα μέσα μου
σε ευωδιές νοσταλγικές που τα μικράτα μου αγάπησαν,
σε μια γλυκιά μονοτονία, σε χαμόγελα σβησμένα,
διαβάζω πρόσωπα, μάτια αόρατα, κανάλια ιδρωμένα
σα ξεφτισμένη μπλε μπογιά στα παραθύρια
που χαστουκίζει της ψυχής μου την αδράνεια,
σκορπούν οι λέξεις και ξερνούν το δηλητήριο
στα κλειδωμένα θυμικά π΄ουρλιάζουν στον αχό του ανεκπλήρωτου.

Δεν είναι θάνατος να φεύγεις απ΄το σώμα σου...


Αικατερίνη Βασιλείου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2016