Βραδυνή Προσευχή

Δημιουργός: Vincent

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια μου είχαν γεμίσει ανικανοποίητους πόθους και σκόνη,
Η πυξίδα μου είχε σμπαραλιαστεί, δεν την εμπιστευόμουν
Τι τελικά είναι δικό μου; Ποιος είμαι;

Συχνά τα βράδια επαναλαμβάνω πέντε λέξεις
Πέντε ξύλα στην μέση του Ωκεανού που με εξαντλεί
Χωρίς ποτέ να με σκοτώνει

Παγιδευμένος μέσα σε ένα μπουκάλι,
Παιχνίδι εγώ ενός γιγαντιαίου βρέφους
Που καμία του πράξη δεν κατανοώ

Ύβρις;
Δεν μπορώ να νιώσω οργή αλλά ούτε και ευγνωμοσύνη
Το αλκοόλ φίλοι και φίλες έπαψε πια να λειτουργεί
Και αυτές οι παιδικές ζωγραφιές που σκίσαμε χωρίς ντροπή
Χάθηκαν για πάντα, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε…

Όλα ήταν λάθος, υπάρχουμε από ατύχημα
Γιατί να αναλύουμε ποιος κατάφερε τι;
Η κοινωνία έπαψε πια να λειτουργεί
Είμαστε ξεκάθαρα και απόλυτα μόνοι
Και υψωνόμαστε και τσακιζόμαστε
Ίδια γελοίοι ή παροιμιώδεις
Γυρνάμε το βράδυ στο ίδιο κρεβάτι
Βγάζουμε τα ρούχα μας
Και γινόμαστε και πάλι
Σιωπηλά βιολιά

Θα χρειαστώ μία καλύβα, μία βάρκα,
Ένα κορίτσι και χρόνο
Τα δέντρα θα γεννούν μωρά
Οι καταρράκτες θα ανθίζουν
Από τα κλαδιά της ημέρας θα αναβλύζουν
Γυναικείοι οργασμοί

Και δεν θα χρειαστεί ποτέ,
Ποτέ πια δεν θα χρειαστεί
Να βρω χρόνο
Ή να γράψω το παραμικρό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2016