~* Γρανάζια λαδωμένα *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Άλογοι καλπασμοί κι ένα χάδι, της υγρασίας το άρωμα αισθητό, τη χαίτη σου χαϊδεύω στο φεγγάρι, θεότητα μου δισήλια, μ' έναν έρωτα, παράφορο και τρελό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Γρανάζια λαδωμένα *~*
Η λαχτάρα έτρεξε με κόκκινες ελπίδες κοντά σου
εκεί στα βοτσαλάκια σου, τ' αλμυρά
κι άναψα της αγάπης το φάρο,
δίνοντας μου λίγη, απ' τη δική σου
δροσιά !
Απ' τα σπόνδεια των χειλιών σου,
πέρνω ανάσες,
ερωτικές σκέψεις, καυτές,
έτσι λειτουργεί, η δοξασία του ζώντος
σε βρεγμένες, αφρώδεις ηδονές,
γρανάζια λαδωμένα, σε φλογερές
λατρεμένες πνοές !
Άλογοι καλπασμοί κι ένα χάδι
της υγρασίας το άρωμα αισθητό,
τη χαίτη σου χαϊδεύω στο φεγγάρι,
θεότητα μου δισήλια, μ' έναν έρωτα,
παράφορο και τρελό !
Χάραξε μου το στέρνο, με το δικό σου μαχαίρι
μα πρόσεξε, εσύ να μην κοπείς,
εγώ απαλά, θα σου χαϊδεύω το χέρι
να νιώθεις τη φλόγα της επαφής !
Στα σπλάχνα σου, ο πόθος μου καίει
τα όρια του ορίζοντα, σπάνε το γκρι
μελένια μου, πανδιόρατη γεύση,
μια λιχουδιά, τ' ουρανού προς τη Γη !
Ήλιου αχτίδα, μαλαματένια,
δροσοσταλίδα, στόλισμα στην Αυγή !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2016