Η Πεινα

Δημιουργός: Ευανθία, Ευανθία Κόμνου

Οι Έλληνες πάνω από όλα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B] Η ΠΕΙΝΑ

Στο μαγαιρειό, η φωλιασμένη βρώμα αναγεννά
μια ύπουλη στριφτή γροθιά, στο πρόσωπο
Του μουσαφίρη ξαφνικά, λίγδας βραχνά.

Πεινάει ο άμοιρος, ζητά, στο στόμα μέσα
μια γερή μπουκιά, έστω ξερή, αστόχαστο
Μέλημά του, να γευτεί, αυτό που λέμε σκεπαστή.

Κάθεται ωχρός, κοιτάζει γύρω κολοβός
σε υπομονή,με λαιμαργία ζοφερή, το σερβιτόρο
Να φωνάξει στη στιγμή, στα προσεχώς...

Εκείνος άφαντος, εντός,κι όμως τριγύρω
ενεργός, να πελαγώνει, να πετά τα πιάτα κι όλο
Το κρασί στο πάτωμα μες στη βουή, επιεικώς...

Φέρε φαί, φέρε πιοτί, φωνάζει ο ξερακιανός
την όρεξη, να προσπαθεί, να συγκρατεί, μέσα στο στόμα του
Μια πέτρα θα' τανε καλή και γευστική, ο χριστιανός.

Πέρασαν χρόνια, αιώνες φάνηκαν μακρείς μέχρις
αυτός ο αγενής, ο πιτσιρίκος τελικά, μία ματιά του
Να δεχτεί, να του χαρίσει φιλικά και αφειδώς ειρηνική, να'ναι καλά.

Πατσά έχει μόνο το μενού, ακούει, συγκαταβατικά
δέκα ευρώ με το κουβέρ, κρασί φτηνό και πουρπουάρ
Έχεις λεφτά ή επαιτείς για καλοσύνη φουκαρά, του λέει
η ματιά του δεικτικά, ίσως και λίγο αυστηρά.

Κρύος ιδρώτας της ντροπής, τον έκοψε στα ξαφνικά
κι όλος ταχύς, να τον μουσκεύει μυστικά, θα'ταν θαρρείς
Ευτύχημα , αποκοτιά, να φάει πρώτα ο δυστυχής κι ευθύς
όλη τη λάτζα ν' αναλάβει, παστρικά?

Νεκρή σιωπή, αδέκαστη, νωθρή, μουγκός κι αυτός, ο νέος πια
ολοταχώς, να χάνεται απ' τη ματιά και να γεννιέται
Ατίμωση και προστυχιά για το φαί, να πέσει αυτός
αλίμονο, ο ευπρεπής και δίκαιος, μα τόσο χαμηλά?

Το πρέπον ήτονε πικρό, τα σάλια να μαζέψει κι όλο το
θάρρος του μαζί με πείσμα, να ανατρέξει, στο παρελθόν
Είχε δεχτεί τον πόνο τη φαρμακωσιά, λέρα, φρικώδη
αναδουλειά μα όχι τέτοια προσβολή, τη χείριστη τη συμφορά.

Κάμνει να φύγει βιαστικός, να μην τον δουν να'νε σκυφτός
γέρος, ρεμάλι λιμανιού, άστεγος σκύλος απολολός
Τι να το κάνει το φαί αν δεν μπορεί, στα μάτια άλονε
να δει, αρκεί φτωχός, λιγάκι αξιοπρεπώς?

Θαύμα!Αλήθεια Παναγιά, του'δωσε ρέντα και ο ζουρνάς
Κερνάω εγώ, να το φάι και το κρασί και η γωνιά η πιο
ζεστή, τα στοίβαξε επιμελώς, φουργιόζος, αποφασιστικός
Φάε και πιες, στυλώσου κι απόψε ανασκουμπώσου, γονιούς έχω, σε νοιώθω._

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2016