Δεν υπάρχεις πια.-

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

(Θάνατοι υπάρχουν πολλοί, όχι κατ' ανάγκη βιολογικοί....     Εδώ απλά , ένα ποίημα είναι...!)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν υπάρχεις πια.-

Ήσουν γειτόνι, φιλαράκι μου, και αίμα μου
απ' τους μονάκριβους στερνούς μου συγγενής μου,
κι ήσουν ο άνθρωπος που λάμπρυνε το βλέμμα μου
κι ήσουν ασπίδα κι ο προστάτης της ψυχής μου.

Mες στη ζωή μου, τα μοιραία μόνο, στάθηκαν
να μου προσφέρουν συνεχώς πικρό ποτήρι,
κι εσύ εκεί…, σαν όλα νόμιζα πως χάθηκαν
ήσουν στο πλάι μου, πιστό ακουμπιστήρι.

Ήσουν ο μόνος που υπέμενες τον χρόνο μου
κι είχες αυτιά, χαρά και πόθο να μ’ ακούσεις !
Κι ήταν ο λόγος σου το βάλσαμο στον πόνο μου
κι οι συμβουλές σου, οδηγός μου, στις συγκρούσεις.

[I]-Είναι κακό, να θεωρείς πως τα τρεχούμενα
για μια ζωή θα παραμείνουν στα δεξιά σου !
κι έχει η μοίρα να σου φέρει προλαλούμενα,
που δεν μπορείς να φανταστείς μες στην καλιά σου -[/I]

Κι ήρθε, γλυκέ μου μου, ανεπάντεχα η μοίρα σου,
στα ξαφνικά, για να σου πει ότι θα χτίσει
στο σπιτικό, πλάκα μαρμάρινη για θύρα σου,
πριν το αστέρι σου, λαμπρά, μεσουρανήσει.

Έφυγες νιός, -δεν το πιστεύω-, κι είναι άδικο
που μια μακάρια σιωπή, πια, σε τυλίγει,
κι έμεινα μόνος, σ΄ ένα απέραντο τρελάδικο,
γιατί εσύ, ν’ απολογιέμαι, να ‘χεις φύγει ; ...

Δεν έχω πια, πού ν΄ ακουμπώ τον πόνο μου,
-κι είναι διπλός-, ..μα πού στο μνήμα να σε φτάσει ; ! ..
Αχ να μπορούσα να σου μοίραζα τον χρόνο μου
κι εσύ να μοίραζες της μνήμες πού ‘χω χάσει !
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2016