Πάνω από την παλίρροια

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα νυχτοπούλια...τρίτη ευκαιρία.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω από την παλίρροια

Αστρόφωτο, φεγγαρόφωτο, όχι φως!
Μεσάνυχτα είναι η ώρα μου………….
Η νύχτα μοιάζει με κουβέρτα που σκεπάζει.
Έρχεται, τον βλέπω πάνω από την παλίρροια.
Συναντιόμαστε, αγκαλιαζόμαστε, δεν μιλάμε.
Οι σκέψεις κινούνται μεταξύ μας σαν ζεστός άνεμος.
Κεριά! Πρέπει να βρω κεριά! Δεκατρία ή επτά;
Πρέπει να βρω κεριά να φωτίσω το σκοτεινό σημείο
του μυαλού του. Να πω κάτι; Αυτός δεν μου χαρίζει
ούτε μια λέξη. Ζει την κόλαση. Τι είναι κόλαση;
Καίγεσαι, τρέμει η καρδιά σου, παγώνει το αίμα σου.
Δεν έχεις οξυγόνο. Τελειώνεις ερήμην σου.
Λίγο, λίγο, λίγο, λίγο. Δεν χαίρεσαι τις μυρωδιές,
τα χρώματα, τον ίσκιο του δέντρου, την αρμύρα της θάλασσας.
Δεν πονάς, δεν κλαις, δεν χαίρεσαι σε γάμο, σε βαφτίσια,
εγκαταλείπεσαι, τυφλώνεσαι και …………..
Δεν ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα του. Όχι λέξεις, όχι ήχους,
μόνο αισθήσεις, θυσία. Τα δάχτυλα μου παίζουν με τα κλειδιά
και ξεπετάγεται μουσική. Μουσική σαν βροχή που τον ξυπνά
απ το μούδιασμα. Μείνε μαζί μου λέω. Έχω έναν πολύ μεγάλο
χώρο αγάπης, ένα μεγάλο στρώμα στο πάτωμα ελπίδας
και πιοτί γλυκό φιλίας. Μείνε μαζί μου………..
Δεν είμαι ψευδαίσθηση για επικοινωνία, είμαι ψυχή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2006