Η τρυκιμία

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν το κατάρτι το πεσμένο στη στεριά,
όπου το κύμα γλύφει με ειρωνεία,
θυμάμαι όνειρα που άφρισαν και πια,
ρουφά την αύρα τους της θάλασσας το κύμα.

Γιατί πολύ ταξίδευαν μου άρεσαν τα πλοία,
και τα όνειρα μου έμοιαζαν σα να ταν βουητό,
που βγάζουν μηχανές χοντρές και προορισμένες,
ψυχές να ταξιδεύουνε στο γαλανό νερό.

Μα η θάλασσα που αγάπησα έγινε τρυκιμία,
και με τα κύματα μου άρεσε ο χορός,
και ενώ περίμενα μια συναρπαστική πορεία,
σε να κοινό νησί ναυάγησα γυμνός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2016