Ο Γέρος που Έφτιαχνε Παιχνίδια-μακης Δρούγκας

Δημιουργός: Makis Drougkas, Μακης Θεοδωρακόπουλος

Κατοχυρωμένο Συνγραφεας Μακης Δρουγκας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φόρα και έναν καιρό ενας παλιός μύθος που Είχα Ακούσει Σαν ήμουν Παιδί Έλεγε πως Κάποτε
Σε μία μακρινή χώρα ζούσε 
Ένας φτωχός Γέρος που το όνομα του
Ήταν Δαβίδ Και το Επάγγελμα του ήταν 
Καλλιτέχνης .

Είχε χάρισμα Έλεγαν να Επισκευάζει Παλιά χαλασμένα παιχνίδια Αλλά και να φτιάχνει καινούρια δικά του .

Παρά την ηλικία του μιας και ήταν ποια 70 χρόνων Είχε ακομα πολλές ιστορίες να διηγηθεί στα παιδιά της Γειτονιάς που μαζευόταν κάθε μεσημέρι Στο Εργαστήριο με τα παιχνίδια Για να ακούσουν Άλλοι μια ιστορία γεμάτη Φαντασία και Μαγια.

Ο Γερο Δαβίδ ήταν πολύ καλός στην δουλειά του και τα παιχνίδια του ήταν σαν ζωντανά ,Λες και είχαν ψυχή .


Στο εργαστήριο του είχε Βελόνες ,Κλωστές , Υφάσματα, ψεύτικα μάτια ,Για της κούκλες που Έκανε πινέλα και μπογιές ...Γιατί ήταν και τέλειος Ζωγράφος

Κάποιοι Έλεγαν πως ήταν θαυματοποιός και Άλλοι πάλι πως ήταν Άγιος .
Ένα Είναι Σίγουρο πως ήταν ο καλύτερος Παραμυθάς που Άκουσα να λεν για αυτόν

Ακόμα άκουσα να λεν πως Στο χωριό
Του Γερο Δαβίδ
Μα και στα γύρο χωριά
Κανένα παιδί και Ειδικά φτωχό
Δεν Έμενε χωρίς παιχνίδι
Χωρίς δώρο και πόλη παραπάνω
Τέτοιες γιορτινες μέρες χριστούγεννων

Ίσως και για αυτό να το Έλεγαν
Αγιο

Αλλά πάμε τώρα να δούμε
Τι Έλεγαν για της ιστορίες του
Και να ...Τι Έλεγαν !!!

Έλεγαν λοιπόν πως κάθε ιστορία
Που διηγοταν ο Γερο Δαβίδ Ήταν τόσο
Εντυπωσιακός ο τρόπος που της Εξιστορουσε που νομιζες πως της ζουσες
Εσύ .

Κάθε κούκλα του Από πριγκίπισσες σκιάχτρα ως και Ξωτικά όλες ήταν ήρωες Από της ιστορίες που Έλεγε στα παιδιά της γειτονιάς ο Γερο Δαβίδ

Και μετά της Έγραφε σε ένα μεγαλο
Βιβλίο που ο ίδιος μάλιστα Φιλοτεχνισε και τα Εξώφυλλα ολου του βιβλίο .

Αλλα και όλες της εικόνες που συνόδευαν της υπέροχες ιστορίες του .



Θυμαμαι Πάντα καθόταν σε ένα μικρό σκαμνί και παντα όλο και κάποιο παιχνίδι θα έφτιαχνε 

Και να πως ξεκίνησαν όλα
Ακούστε τι Έγινε όταν ήταν παιδι

Όταν ήταν μικρός ενώ διάβαζε ένα παλιό παραμύθι Τον Επισκέφτηκε λεν Το Πνεύμα των παραμυθιών και με τα πολλά και τα λίγα 

Του Έδωσε την δύναμη στα χέρια του να δίνει ψυχή σε κάθε τι που φτιάχνει που Αγγίζει από Παραμυθιά μέχρι και παιχνίδια .

Κάθε βράδυ είχε Ακουστεί πως στο εργαστήριο με τα παιχνίδια στηνόταν ένας μικρό θίασος οι κούκλες ξυπνουσαν και Ανέβαζαν την δική του παράσταση.

Με πρωταγωνιστές όλες της κούκλες που Έφτιαχνε ο γερο Δαβίδ

Μέσα από το Εργαστήριο πολλά
Βράδια ακουγόταν φωνές χοροί γέλια
Τόσο δυνατά ήταν τα τραγούδια που το χωριό νόμιζε πως εμφανίστηκαν φαντάσματα

Αλλά μονο τα παιδιά ήξεραν τι πραγματικά
Γινόταν

Και τώρα πάμε να μάθουμε ποιες ήταν αυτές οι κούκλες 
Πρώτη ήταν Η Σμαραγδένια Μία όμορφη πριγκίπισσα ,με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια και ένα Ροζ Μακρύ φόρεμα με Χρυσούς Κύκλους Κεντημένους 

Ήταν το Σκιάχτρο ,το Ξωτικό ,ο παραμυθάς,η Νεράιδα,το Στοιχείο ,η Μάγισσα ,η Νεράιδα και ο Αφηγητής 

Κάθε βράδυ στηνόταν και μία διαφορετική
Παράσταση Μία Διαφορετικοί ιστορία γεμάτη Φαντασία αυτό ήταν το μυστικό του Γερο Δαβίδ ....

Ο Γερο Δαβίδ όταν έπεφτε το σκοταδι καθόταν στο σκαμνακι του και Έβλεπε την παράσταση των παιχνιδιών .

Μετά την αποτύπωνε στο βιβλίο Έγραφε Προσεκτικα και με καθε λεπτομέρεια την ιστορία που Έπαιζαν οι κούκλες.

Ύστερα Επερνε τα πινέλα και της μπογιές του και ζωγράφιζε κάθε ένα από τους ήρωες του με κάθε Λεπτομέρεια.

Και το Πρωί την διηγοταν στην Γειτονία των παιδιών μα και στον εγγονό του τον πιτερ

Μετά Επερνε κλωστή και βελόνα καθοταν στο σκαμνη του και ανάλογος οπότε χριαζοταν κατασκεύαζε έναν νέο χαρακτήρα

Τα χρόνια πέρασαν τα παιδιά μεγάλωσαν
Και όπως όλα αλαξαν έτσι και ο γερο Δαβίδ Μεγάλωσε

Ήταν ποια 90 χρόνων
Και θυμάμαι πως ήταν χριστούγεννα
Ο γερο Δαβίδ στιρίζοταν πάνω στο μπαστούνι του Και τελείωνε το τελευταίο
Του παιχνίδι

Έπειτα μάζεψε Όμορφα όλα του τα εργαλεία τα υλικά τα υφάσματα της κούκλες σε ένα μεγάλο ξύλινο Σεντούκι

Ύστερα κοίταξε το ρολόι ήταν 12

Τοτε ο Γερο Δαβίδ ψυθιρισε
Χριστούγεννα και δάκρυ Έτρεξε από τα μάτια του

Καθος τακτοπουσε ότι είχε απομείνει Ο Γερο Δαβίδ
Από την μισα ανοιχτή πόρτα μπικε μέσα ένας δυνατος Αέρας

Και στην στιγμή Εμφανίστηκε μπροστά του
Ένα Αλλόκοτο πλάσμα
Ένας μικρός Νάνος Με πράσινα ρούχα Αστεία φάτσα και Κόκκινο σκούφο .


Και Είπε Γερο Δαβίδ Ειρθα να πάρω το Βιβλίο με της ιστορίες Και Το Μπαούλο με της κούκλες είναι Έτοιμα

Είπε ο Νάνος με την Αστεία φωνη του
Μα και βέβαια Είπε ο Γερο Δαβίδ

Τότε ο Νάνος Με Μία μαγική Φράση
Αμπαλα μαλαλα ντακα μπουτο

Εμφανίστηκαν από το πουθενά
Πολλά μικρά ξωτικά που αλλά κουβαλούσαν το βιβλίο και άλλα το μεγάλο ξύλινο κουτι .

Λίγο πριν χαθούν τα μικρά ξωτικά
Σκαρφάλωσαν πάνω στο ξύλινο κουτί
Και κάρφωσαν την ταμπελα που Έλεγε
Με μεγάλα γράμματα "προς παραμυθουπολη"

Ο Νάνος καθώς γινόταν όλα αυτά
Εξιγησε στο Γέρο Δαβίδ
Πως όλα αυτά θα πάνε στην παραμυθουπολη
Και πως πάντα όλα τα παιδιά Θα διαβάζουν
Τα παραμύθια του Γερο Δαβίδ

Του Γέρου που Έφτιαχνε Παιχνίδια

Και μετά χάθηκαν ο Νάνος μαζί με τα ξωτικά όπως ήρθαν
Ύστερα ο Γερο Δαβίδ Έκλεισε το Εργαστήριο και κρέμασε την ταμπελα
Που Έλεγε Κλειστό

Μετά από καιρό ο γερο Δαβίδ πέθανε
Αλλά τα παραμύθια του και τα παιχνίδια του έμειναν Και Διαδωδικαν σε όλο τον κόσμο από παιδί σε παιδί .



[align=center][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-04-2016