Ο κομήτης και η γη

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάμεσα στα άστρα τ' ουρανού
Ταξίδευε αιώνες κουρασμένος
Κομήτης απ' τον κήπο του Θεού
Σκληρός, κατεστραμμένος και διωγμένος…

Το σύμπαν μια ατέλειωτη γραμμή
Πορεία προς το τίποτα φαντάζει
Μα ξάφνου εμφανίζεται η γη
Ντυμένη στα γαλάζια του φωνάζει…

Ο έρωτας μεγάλος πειρασμός
Την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια
Το σκέφτηκε για λίγο μοναχός
Και άφησε ξοπίσω τα σκοτάδια…

Την ζύγωνε με πάθος φοβερό
Ποθούσε να βρεθεί στην αγκαλιά της
Παράτησε τον κρύο ουρανό
Να ζήσει μια ζωή εκεί κοντά της…

Μα έπιασε φωτιά από παντού
Σαν πύρινο ουράνιο καμίνι
Η γη είναι το στίγμα του καιρού
Κι ορκίστηκε πως μόνη της θα μείνει…

Πελώρια λαμπρότητα περνά
Κομήτης με ουρά χιλιάδες μέτρα
Το θέαμα το θαύμα ξεπερνά
Σαν λιώνει στο αέρα τέτοια πέτρα…

Δεν πρόφτασε να φτάσει καταγής
Τον πήρε ο αέρας πριν να πέσει
Ο έρωτας τελείωσε νωρίς
Κι ας πίστευε πως σίγουρα θ' αντέξει…

Δεν έχει λογική ο ουρανός
Το πάθος για ζωή δεν τελειώνει
Μα αν είσαι σαν κομήτης μοναχός
Το όνειρο που ζεις στο τέλος λιώνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2006