Η προσευχή του Φρανσουά Βιγιόν

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ως που η Γη στριφογυρίζει, ως που ο Ήλιος τη ζωή ακολουθεί,
Κύριε, δώσε στον καθένα, αυτά που ποθεί:
στον σοφό δώσε μυαλό, στον ονειροπαρμένο δώσε τα ονειρεμένα,
στον άτυχο δώσε λεφτά… Και μην ξεχάσεις εμένα.

Ως που η Γη στριφογυρίζει, Κύριε! Η δύναμη Σου να αγιάσει!
Δώσε σ’ αυτόν που επιζητάει την εξουσία να την παραχορτάσει,
δώσε στον ποιητή τον εμπνευσμένο μια χρυσή πένα.
Στον Κάιν δώσε μετάνοια… Και μην ξεχάσεις εμένα
.
Πιστεύω είσαι δίκαιος ρίχνοντας μας στον αγώνα τον άνισο,
όπως πιστεύει ο νεκρός στρατιώτης πως είναι στον παράδεισο,
όπως πιστεύει το κάθε αφτί τον κάθε Σου λόγο τον άηχο,
όπως πιστεύουμε στο πεπρωμένο μας το άτυχο
.
Ω! Ποιητή του Κόσμου, είμαι κι εγώ απ’ τα δικά Σου γονίδια.
Ως που η Γη στριφογυρίζει, που είναι παράξενο και για την ίδια,
μάζεψέ μας όλους στου ορίζοντα την αρένα,
δώσε από λίγο στον καθένα… Και μην ξεχάσεις εμένα.

Μπ. Οκουτζάβα
1963 (2016)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2016