Ματαιοδοξία

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παγόνι στο κρύο παγώνει.
Την πολύχρωμη ουρά του απλώνει.
Το φτέρωμά της με χάρη κουνάει.

Το παγώνει το κρύο, το χιόνι.
Η φωνή του που τρέμει, δηλώνει:
μπρος στα κάλλη ο πόνος περνάει.

Έρημο είναι, κρυώνει και πλήττει.
Οι θαυμαστές του στη ζέστη, στο σπίτι
και κανείς να το δει δε κινάει.

Το παγώνει το χιόνι, το πλήττει.
Οι νιφάδες του κρύψαν τη μύτη.
Έχει ασπρίσει η ουρά του. Πεινάει.

Το παγόνι απ' το κρύο ματώνει.
Τα φτερά του ο πάγος πληγώνει.
Την ουρά του ψηλά την κρατάει.

Με καμάρι το κορμί του φουσκώνει
Το βαραίνει το χιόνι. Κρυώνει.
Μήπως κάποιος περνάει; Κοιτάει.

Λευκό πέπλο στολίζει την πλάση.
Χιόνι, πείνα το έχουν σκεπάσει
μα... η ουρά του ψηλά. Δε πετάει.

Γέρνει η μέρα, η νυχτιά έχει φτάσει.
Το παγόνι στην ίδια τη στάση.
Η καρδιά του στεγνή. Δε χτυπάει.

Στα ουράνια η ψυχή του ζει μόνη.
Μόνο Αυτός τη ρηχή του σιμώνει.
Η φωνή του γυμνή*. Δε μιλάει.



*=Το ποίημά μου είναι αλληγορικό:
Αυτό που έχει αξία δεν είναι η εμφάνιση αλλά ο λόγος(μυαλό)
και το παγόνι δε μιλάει γιατί τα παγόνια έχουν άσχημη φωνή.
Κι αν ποτέ ανοίξει το στόμα του οι πάντες κλείνουν τα αυτιά τους.
Γι' αυτό στον άλλο κόσμο η ψυχή του ζει μόνη.
Μόνο ο Θεός αγαπάει τα πλάσματα του ανιδιοτελώς και του κάνει παρέα.
Αυτή η επεξήγηση για όσους δε γνώριζαν ότι τα παγόνια έχουν άσχημη φωνή.
Αυτός ήταν ο 2ος λόγος για τον οποίο έγραψα το πόνημα αυτό, ο άλλος είναι προφανής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2016