ορντίνιες

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε βοριά υποσχέσεις εμπιστεύτηκα ελπίδες
Κι έχασα απ' τα πόδια μου τη γη
Στ' άγνωστο οι σκέψεις μου θλιμμένες Ευμενίδες
Και το στόμα μύστης της σιωπής

Και ορντίνιες δίνω στην ψυχή που δεν αντέχει
Την οσμή απ' το στάσιμο νερό
Πώς το μέτωπό της ,πως τα μάτια της να δέσει
Να μη ζαλιστεί απ' το ουρανό:

Πέτα στα ψηλά μη σταματάς ψυχή μου πέτα
Για να δεις από ψηλά τη γη
Ξόρκισε το βάρος νιώσ' την άνωση σαν πέτρα
μέσα στης θαλάσσης το κορμί

Φτάσε σε πλανήτες που κανείς να μην γνωρίζει
Στροβιλίσου μέσα στο κενό
Φτιάξε κόσμους νέους που κανείς να μην σ' ορίζει
Γδύσου απ' το ντύμα το θνητό…

Πιες του φεγγαριού το αίμα σαν να ήταν νάμα
Σαν να ήταν κόκκινο κρασί….

Ή κοινώνα του χαλκού και του άργυρου το κράμα
να σταθείς αντίκρυ στη ζωή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2006