ποιος θα τα θυμάται πια τ'αηδόνια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αποσταμένος στο πρώτο σκαλί της ξενητειάς
της ποίησης ανοίγω άσπρο διάπλατο σεντόνι
ούτε παράπονα ούτε σκέψεις φανερώνει
ζυμώνω τη φούχτα που έχω φέρει της μαγιάς

σκεπάζω τον καημό μου μη τον δεί μοίρα κακή
σ'αμφορέα δωρικό τα μυστικά μου σφαλίζω
μα στο μουντό ουρανό ιδρωμένος ξεχωρίζω
έχω μιά θέση πάντα κρατημένη στην αχλύ

σύκα,ρόδια του τόπου μου στο πανέρι γυρεύω
για τον χλωμό περιπλανώμενο ταξιδευτή
κι αν διψάσω μ'αντίδωρο ένα βρόκκο κρασί
εικόνες που ριζώσανε στη ψυχή πασπατεύω

του λαού το πρόσωπό μου, μόσχευμα καθαρό
εδώ σε τούτη τη γή τη ξανθή τη νυχτωμένη
πάμε τώρα ο ήλιος του αυγούστου περιμένει
πλατύς ο ουρανός και το χώμα πιο μαλακό

πάμε τώρα να ποτίσουμε τη ρίζα της κητρομιλιάς
με το κορμί να σπαράζει στις πληγές χρόνια και χρόνια
εκεί στη Λεμεσό ποιος θα τα θυμάται πια τ'αηδόνια
«που δε σ'αφήνουν να κοιμηθείς» τις μέρες της ξεγνοιασιάς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2016