Υπομονή

Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο αντρειωμένος δεν νογά στην θέα του θανάτου.
Κατάματα τον αγρικά και σφίγγει το σπαθί του.
Όταν νικάει, πιότερο γίνετ` ανδρειωμένος.
Και όταν την στερνή φορά, αυτήν την τελευταία,
ο θάνατος ο δολερός του μπήξει το μαχαίρι,
τότε αυτός δεν χάνεται. Μένει ανδρειωμένος.
Κι άν τύχει να `ναι βασιλιάς, στέκει μαρμαρωμένος.
Να βρεί την ώρα την καλή, την Άγια την ώρα,
να ανεβεί στο άλογο, τον λόγο να τιμήσει.

Κι η μάνα του η δέσποινα, η ρασοφορεμένη
μέσ` στους αιώνες περπατεί, να φέρει τον υιγιό της.

Σαν έμαθε η Υπομονή, τον σκοτωμό του γυιού της
δεν πολυαφουγράστηκε τα λόγια των ανθρώπων.
Μόνο τα λόγια του Θεού, τα λόγια των Αγγέλων:
Ότι ο γυιός της πέτρωσε, γιατί ήταν ανδρειωμένος.
Ανάστησ` απ` τον τάφο της, ξανάγινε γυναίκα,
στα χρόνια περιφέρεται, πλανιέται στους αιώνες,
χωρίς μαχαίρια και σπαθιά, χωρίς απελατίκια.
Μόνο με λέξεις και χαρτιά, θυμίζει στους ανθρώπους,
να μην ξεχνούν, να ελπίζουνε, να μην βαρυγκομάνε.
Πως μία μέρα, μιάν αυγή, θα σπάσει , θα ραγίσει
το πέτρινο εκμαγείο του ο Μικροκωνσταντίνος.

Τρίτη 29 Μαΐου 1453

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2016